โคลัมโบ (/kəˈlʌmboʊ/; สิงหล: කොළඹ, แม่แบบ:IPA-si; ทมิฬ: கொழும்பு, แม่แบบ:IPA-ta) เป็นเมืองหลวงเชิงพาณิชย์[3] และเมืองที่มีประชากรที่สุดในประเทศศรีลังกา ข้อมูลจาก Brookings Institution ระบุว่ามหานครโคลัมโบมีประชากร 5.6 ล้านคน[4][5][6][7] ในจำนวนนี้ 752,993 คน[1]อยู่ในเขตเมือง โคลัมโบเป็นศูนย์กลางทางการเงินและเป็นสถานที่ท่องเที่ยวสำคัญของเกาะศรีลังกา[8] โคลัมโบตั้งอยู่บนชายฝั่งตะวันตกของเกาะศรีลังกา แทยงกับศรีชยวรรธนปุระโกฏเฏ เมืองหลวงเชิงนิตินัย โคลัมโบยังเป็นเมืองหลวงในเชิงบริหารจัดการของจังหวัดตะวันตก และเมองหลวงเขตของเขตโคลัมโบ โคลัมโบเป็นเมืองที่วุ่นวายและมีสีสัน เต็มไปด้วยการผสมผสานของชีวิตยุคใหม่ อาคารยุคอาณานิคม และซากปรักหักพัง[9]เนื่องมาจากอ่าวโคลัมโบที่กว้าง และตำแหน่งทางยุทธศาสตร์ริมเส้นทางการค้าแนวทะเลตะวันตก-ตะวันออก โคลัมโบจึงเป็นที่รู้จักในหมู่พ่อค้าโบราณกว่า 2,000 ปีมาแล้ว[ต้องการอ้างอิง] โคลัมโบหลายเป็นเมืองหลวงหลังศรีลังกาถูกยึดครองโดยจักรวรรดิอังกฤษ ในปี 1815[10] และถูกยกเลิกสถานะเมืองหลวงหลังได้รับเอกราช ในปี 1948 และในปี 1978 หน่วยงานด้านบริหารถูกย้ายไปที่เมืองหลวงใหม่ ศรีชยวรรธนปุระโกฏเฏ ส่วนโคลัมโบถูกแต่งตั้งให้เป็นเมืองหลวงเชิงพาณิชย์ของศรีลังกาจนถึงปัจจุบันใจกลางเมืองเป็นที่ตั้งของบิรษัทห้างร้าน ภัตตาคาร และบริการบันเทิงต่าง ๆ[11] สถานที่สำคัญในเมืองเช่น กัลล์เฟซกรีน, สวนสาธารณะวิหารมหาเทวี, ทะเลสาบเบรา, สนามแข่งโคลัมโบ, ท้องฟ้าจำลองโคลัมโบ, มหาวิทยาลัยแห่งโคลัมโบ, เดหิวลา-เขาลาวิเนีย, โรงละครเนลุมโปกุนะ มหินทะ ราชปักสา, โคลัมโบโลทัสทาวเวอร์ และ พิพิธภัณฑ์แห่งชาติโคลัมโบเชื่อกันว่าชื่อโคลัมโบมาจากชื่อภาษาสิงหลเดิมว่า โกโลนโตฏะ (Kolon thota) ซึ่งแปลว่า "ท่าเรือริมแม่น้ำแกฬณิ" หรือไม่ก็ โกละ-อัมพะ-โตฏะ (Kola-amba-thota) แปลว่า "ท่าเรือที่มีต้นมะม่วง" อิบน์ บะฏูเฏาะฮ์ นักสำรวจชาวโมร็อกโกได้เรียกว่า กะลันปุ (Kalanpu) ในคริสต์ศตวรรษที่ 14 และต่อมาชาวโปรตุเกสได้เรียกว่า โกลงบู (Colombo)[ต้องการอ้างอิง]