ความรัก เป็นความรู้สึก สภาพและ
เจตคติต่าง ๆ ซึ่งมีตั้งแต่ความชอบระหว่างบุคคลหมายถึง
อารมณ์การดึงดูดและ
ความผูกพัน (attachment) ส่วนบุคคลอย่างแรงกล้า
[1] ในบริบททาง
ปรัชญา ความรักเป็น
คุณธรรมแสดงออกซึ่ง
ความเมตตา ความเห็นอกเห็นใจ และความ
เสน่หาทั้งหมดของมนุษย์ ความรักเป็นแก่นของหลาย
ศาสนา อย่างเช่นในวลี "พระเจ้าเป็นความรัก" ของ
ศาสนาคริสต์ หรือ
อากาเปใน
พระวรสารในสารบบ[2] ความรักยังอาจอธิบายได้ว่าเป็นพฤติกรรมต่อตนเองหรือผู้อื่นซึ่งตั้งอยู่บนพื้นฐานความเห็นอกเห็นใจ หรือความเสน่หา
[3]คำว่า "รัก" สามารถหมายความถึง ความรู้สึก สภาพทางอารมณ์และ
เจตคติต่าง ๆ ซึ่งอาจมีตั้งแต่ความพอใจทั่วไปจนถึงความดึงดูดระหว่างบุคคลอย่างรุนแรง แต่โดยเจาะจงแล้ว ความรักสามารถหมายถึงความต้องการอย่างเสน่หาและความสัมพันธ์ทางเพศ ซึ่งเป็นความหมายของความรักแบบโรแมนติก ความรักที่มีเพศเข้ามาเกี่ยวข้อง ซึ่งเป็นความหมายของอีรอส (คำภาษากรีกหมายถึงความรัก) ความใกล้ชิดทางอารมณ์ ซึ่งเป็นความหมายของความรักกับบุคคลในครอบครัว หรือ
รักบริสุทธิ์ที่นิยามมิตรภาพ
[4] หรือความรักแบบอุทิศตัวแบบในทางศาสนา
[5] ความหลากหลายของการใช้และความหมายของคำว่ารักนี้ ประกอบกับความรู้สึกอันซับซ้อนที่เข้ามาเกี่ยวข้อง ทำให้เป็นการยากที่จะนิยามความรักให้แน่นอน แม้จะเทียบกับสภาพอารมณ์อื่น ๆ แล้วก็ตาม
วิทยาศาสตร์นิยามว่าสิ่งที่เข้าใจได้ว่าเป็นความรักนั้นเป็นสภาพที่มาจากวิวัฒนาการของสัญชาตญาณการเอาตัวรอด โดยพื้นฐานแล้วเพื่อให้มนุษย์อยู่ร่วมกันเพื่อต่อต้านภัยคุกคามและเพื่อสนับสนุนความต่อเนื่องของสายพันธุ์ผ่าน
การสืบพันธุ์[6]