พระธรรม_(ศาสนาพุทธ)
พระธรรม_(ศาสนาพุทธ)

พระธรรม_(ศาสนาพุทธ)

ส่วนหนึ่งของ
ศาสนาพุทธ

สถานีย่อย
ประวัติศาสนาพุทธพระโคตมพุทธเจ้า
(พระพุทธเจ้า)พระพุทธ · พระธรรม · พระสงฆ์พระธรรม[1] หมายถึงธรรมะซึ่งพระพุทธเจ้าทรงค้นพบและนำออกเผยแผ่ หรือคำสอนของพระพุทธเจ้า เกี่ยวกับความจริงตามธรรมชาติของทุกข์และวิธีการดับทุกข์ ธรรมะของพระพุทธเจ้านั้นแต่เริ่มสืบทอดกันด้วยวิธีท่องจำแบบปากต่อปาก เรียกว่า "มุขปาฐะ" สมัยต่อมาจึงได้มีการบันทึกไว้เป็นลายลักษณ์อักษร คัมภีร์ที่บันทึกพระธรรมของพระพุทธเจ้านั้น เรียกว่า พระไตรปิฎก และยังมีคัมภีร์อื่น ๆ ที่แต่งภายหลังเพื่อขยายความอีก ได้แก่ อรรถกถา ฎีกา อนุฎีกา ตามลำดับธรรมที่พระพุทธเจ้าทรงค้นพบนั้น เป็นสิ่งที่มีอยู่แต่เดิมแล้ว ไม่ได้เกิดขึ้นพร้อมพระพุทธองค์ แต่ทรงเป็นผู้ค้นพบแล้วนำมาประกาศ อาจพอกล่าวได้ว่าการเรียนรู้พระธรรม ก็คือการเรียนรู้ธรรมดาโลก และเรียนรู้สิ่งที่เป็นปกติที่มีบ่อเกิดที่มาว่ามาอย่างไร เป็นไปได้อย่างไร

ใกล้เคียง

พระธรรมวิสุทธิมงคล (บัว ญาณสมฺปนฺโน) พระธรรมโกศาจารย์ (เงื่อม อินฺทปญฺโญ) พระธรรมสิงหบุราจารย์ (จรัญ ฐิตธมฺโม) พระพรหมพัชรญาณมุนี (ฌอน ชยสาโร) พระพรหมศากยวงศ์วิสุทธิ์ (อนิลมาน ธมฺมสากิโย) พระธรรมวัชรบัณฑิต (สมจินต์ สมฺมาปญฺโญ) พระธรรมวชิรสุตาภรณ์ (สุพจน์ โชติญาโณ) พระธรรมเจดีย์ (จูม พนฺธุโล) พระธรรมวงศาจารย์ (สุข สุขโณ) พระธรรมปัญญาบดี (ถาวร ติสฺสานุกโร)