บทที่ 11 และ 12 เกี่ยวข้องกับดาวิด, บัทเชบา และอุรียาห์ รวมกันเป็นหนึ่งตอนที่มีโครงสร้างจากศูนย์กลางเป็น 11 ฉาก:[15]

A. ดาวิดทรงส่งโยอาบและทหารไปโจมตีรับบาห์ (11:1)B. ดาวิดทรงหลับนอนกับบัทเชบาภรรยาของอุรียาห์ (11:2–5)C. ดาวิดและอุรียาห์: ดาวิดทรงวางแผนการตายของอุรียาห์ (11:6–13)D. ดาวิดถึงโยอาบ: อุรียาห์ต้องตาย (11:14–17)E. โยอาบถึงดาวิด: ข่าวของโยอาบมาถึงดาวิด (11:18–25)F. ดาวิดทรงนำภรรยาของอุรียาห์มาในวังของพระองค์ พระยาเวห์ทรงไม่พอพระทัย (11:26–27)E'. นาธันถึงดาวิด: ข่าวของพระเจ้ามาถึงดาวิด (12:1–7a)D'. นาธันถึงดาวิด: ราชโอรสจะสิ้นพระชนม์ (12:7b–15a)C'. ดาวิดและราชโอรส: พระเจ้าทรงรับรองการสิ้นพระชนม์ของราชโอรส (12:15b–23)B'. ดาวิดทรงหลับนอนกับบัทเชบามเหสีของพระองค์ (12:24–25)A'. โยอาบและดาวิดพิชิตรับบาห์ (12:26–31)[16]

ทั้งตอนขนาบหน้าหลังด้วยยุทธการที่รบที่รับบาห์เมืองหลวงของชาวอัมโมน เริ่มต้นด้วยการที่ดาวิดส่งโยอาบและกองทัพเข้าล้อมเมือง และจบลงด้วยการยึดเมืองของดาวิด (A/A')[17] ฉาก B/B' ทั้งสองฉากเล่าถึงเรื่องที่ดาวิดหลับนอนกับบัทเชบา ซึ่งแต่ละครั้งบัทเชบาก็ตั้งครรภ์ ฉาก C และ D เล่าถึงแผนการที่จะทำให้อุรียาห์ถูกสังหาร ในขณะที่ C' และ D' เล่าถึงการทรงตอบสนองของพระเจ้าต่อการกระทำผิดของดาวิด คือพระกุมารของดาวิดจะต้องสิ้นพระชนม์ ส่วน E/E' เปรียบเทียบปฏิกิริยาของดาวิดต่อการตายของอุรียาห์และปฏิกิริยาของพระองค์ต่อการฆ่าลูกแกะตัวเมียในอุปมาของนาธัน จุดพลิกผันในตอนนี้ (F) ระบุถึงความไม่พอพระทัยของพระเจ้าต่อเหตุการณ์เหล่านี้[17]

เรื่องอัปยศของดาวิดในตอนนี้มีผลอย่างลึกซึ้งต่อบันทึกในเวลาต่อมาเกี่ยวกับความซื่อสัตย์ของดาวิดต่อพระยาห์เวห์: "ดาวิดทรงทำสิ่งที่ถูกต้องในสายพระเนตรของพระยาห์เวห์ และไม่ได้หันไปจากสิ่งใด ซึ่งพระเจ้าทรงบัญชาตลอดพระชนม์ชีพของพระองค์ นอกจากเรื่องอุรียาห์คนฮิตไทต์" (1 พงศ์กษัตริย์ 15:5) ในขณะที่เรื่องราวเหล่านี้ถูกข้ามไปทั้งหมดในหนังสือพงศาวดาร (ดู 1 พงศาวดาร 20:1–2)[15]