2 พงศาวดาร 10 (อังกฤษ: 2 Chronicles 10) เป็นบทที่ 10 ของหนังสือพงศาวดาร ฉบับที่ 2 ในพันธสัญญาเดิมในคัมภีร์ไบเบิลของศาสนาคริสต์ หรือส่วนที่ 2 ของหนังสือพงศาวดารในคัมภีร์ฮีบรู[1][2] หนังสือพงศาวดารรวบรวมจากแหล่งข้อมูลที่เก่ากว่าโดยบุคคลหรือกลุ่มบุคคลที่ไม่ทราบตัวตน ซึ่งนักวิชาการสมัยใหม่เรียกว่าเป็น "ผู้เขียนหนังสือพงศาวดาร" (the Chronicler) และมีรูปร่างสุดท้ายที่ทำขึ้นในช่วงปลายศตวรรษที่ 5 หรือ 4 ก่อนคริสตกาล[3] บทที่ 10 ของ 2 พงศาวดารเป็นส่วนหนึ่งของตอนที่เน้นไปที่ราชอาณาจักรยูดาห์จนกระทั่งถูกทำลายโดยชาวบาบิโลนภายใต้กษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์ และการเริ่มต้นฟื้นฟูใหม่ภายใต้กษัตริย์ไซรัสมหาราชแห่งเปอร์เซีย (2 พงศาวดาร 10 ถึง 36)[1] จุดเน้นของบทนี้คือการแบ่งราชอาณาจักรอิสราเอลในช่วงต้นรัชสมัยของเรโหโบอัม[4]