ชีวิตจริงกับความฝันน่ะ มันต่างกันเยอะเลย ความฝันน่ะ อะไร ๆ ก็สวยงาม..
แต่ชีวิตจริงน่ะ ชั้นแค่อยากมีคนที่รักชั้น..ไม่รู้สึกเหมือนอยู่ตัวคนเดียวในโลกก็พอแล้ว— อุ้มพูดกับแทน

คิดอะไรอยู่หรือแทน.. ?
ผมกลัว.. ผมกลัวจะจำทุกอย่างได้.. ผมอยากอยู่อย่างนี้กับคุณอุ้มไปเรื่อย ๆ..
ชั้นก็กลัว..กลัวผู้หญิงที่อยู่ในหัวของแทน เค้าจะ..
ถ้างั้น ผมจะไม่ตามหาความทรงจำนั้น..ช่างมัน..ไอ้ชีวิตแต่ก่อนน่ะ.. ช่างมันเถอะ..
สัญญานะ...— อุ้มพูดกับแทน

ถ้าที่ทำงานรู้เข้านะ คุณจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน...เป็นเมียกระเทยน่ะ...คุณไม่อายหรอกรึ..?— กริชพูดกับอุ้ม

ตั้งแต่แม่หนูตายไป ป้าก็ไม่มีทางเลือก ต้องพาหนูมาอยู่ที่นี่ด้วย
หนูถูกจับแต่งหน้า ถูกจับใส่กระโปรง ถูกจับใส่ความคิดรักสวยรักงาม ถูกจับใส่ความเป็นพวกเราให้กับหนู..
แล้ววันนึง หนูก็กลายเป็นพวกเรา...ป้าน่าจะให้โอกาสให้หนูได้มีทางเลือกมากกว่านี้นะ..— ป้าบัวพูดกับแทน

ผมอยากอยู่อย่างนี้กับคุณอุ้มตลอดไป
จริงน่ะ..เดี๋ยวก็ลืมอีกหรอก..
ไม่ลืมหรอก..ผมจดไว้ในสมุดบันทึก แล้วถ้าผมลืมน่ะ..คุณอุ้มก็อ่านให้ผมฟัง— แทนพูดกับอุ้ม

เราจะแน่ใจได้ไงว่าเราเป็นสิ่งที่เราเป็น หรือเป็นในสิ่งที่เราอยากจะเป็น หรือเป็นในสิ่งที่คนอื่นอยากให้เราเป็น
แต่ในปรัชญาในการใช้ชีวิตเขาบอกว่า คุณค่าของมนุษย์ อยู่ที่เสรีภาพในการเลือก
นั่นก็หมายความว่า เราคิดยังไง ณ ขณะนั้น เราก็จะเป็นสิ่งนั้นไม่ใช่หรือ?— หมอมาเรีย และหมอเกรียงไกร พูดกับแทน