กบฏอาหรับ (
อาหรับ: الثورة العربية, al-Thawra al-‘Arabiyya;
ตุรกี: Arap İsyanı) หรือ
กบฏมหาอาหรับ (الثورة العربية الكبرى, al-Thawra al-‘Arabiyya al-Kubrá) เป็นการก่อการกำเริบทางทหารของกองกำลังอาหรับต่อต้าน
จักรวรรดิออตโตมันในเขตสงครามตะวันออกกลางในสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง มีเบื้องหลังมาจาก
จดหมายแม็กแมน–ฮุซัยน์ คือข้อตกลงระหว่างรัฐบาลบริติซและฮุซัยน์ บิน อาลี, ชารีฟแห่งแมคคา การก่อกบฏได้เริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการที่แมคคา เมื่อวันที่ 10 มิถุนายน ค.ศ. 1916 เป้าหมายของกลุ่มกบฏคือการก่อตั้งรัฐอาหรับที่เป็นเอกราชและรวมเป็นปึกแผ่นเพียงหนึ่งเดียวที่ทอดยาวจากเมือง
อะเลปโปใน
ซีเรียไปจนถึง
เอเดนใน
เยเมน ซึ่งบริติชได้ให้คำมั่นสัญญาว่าจะให้การยอมรับกองทัพชาริเฟียนภายใต้การนำโดยฮุสเซนและตระกูลฮัชไมต์ กับการสนับสนุนทางทหารจากกองกำลังรบนอกประเทศอียิปตป์ของบริติซ การต่อสู้รบที่ประสบความสำเร็จและขับไล่ทหารออตโตมันออกจาก
ฮิญาซและทรานส์จอร์แดน ในท้ายที่สุด กลุ่มกบฏสามารถเข้ายึดครองเมือง
ดามัสกัสและก่อตั้งราชวงศ์ที่มีอายุสั้นภายใต้การนำโดย
ฟัยศ็อล โอรสของฮุซัยน์ภายหลัง
ความตกลงไซก์-ปิโกต์ ตะวันออกกลางในเวลาต่อมาก็ถูกบริติชและฝรั่งเศสแบ่งออกเป็น
ดินแดนในอาณัติแทนที่จะเป็นรัฐอาหรับที่เป็นเอกภาพและบริติชก็ให้คำมั่นสัญญาว่าจะสนับสนุนรัฐอาหรับที่เป็นเอกราชและรวมรวมเป็นปึกแผ่นเพียงหนึ่งเดียว