กระดูกหักแบบโชเฟอร์ (อังกฤษ: Chauffeur's fracture) หรือ กระดูกหักแบบฮัตชินสัน (อังกฤษ: Hutchinson fracture) เป็นรูปแบบหนึ่งของกระดูกหักระนาบออบลีก (oblique fracture) ที่ระหว่างข้อต่อ (Intraarticular fracture) ของเรเดียลสตัยลอยด์พรอเซส (radial styloid process) ในต้นแขน[1] การบาดเจ็บนี้มักเกิดจากการบีบอัดของกระดูกสกัฟฟอยด์ของมือเข้ากับสตัยลอยด์พรอเซสของกระดูกเรเดียสตอนปลาย สามารถเกิดได้จากการล้มเอามือข้างที่กางออก (outstretched) ลง การรักษามักใช้การโอเพนรีดักชั่นและอินเทอร์นอลฟิกเซชั่น ซึ่งเป็นการจัดเรียงกระดูกที่แตกใหม่และยึดด้วยหมุด สกรู หรือแผ่น ทำในห้องผ่าตัดโจนาธาน ฮัตชินสัน เป็นบุคคลที่บรรยายการหักของกระดูกแบบโชเฟอร์เป็นครั้งแรกในปี 1866[1] โดยชื่อ "กระดูกหักแบบโชเฟอร์" มีที่มาจากฌุสท์ ลูคัส-ชัมปิญนแนร์ในปี 1904[1] ชื่อนี้มีที่มาจากโชเฟอร์ในยุคแรกที่บาดเจ็บในลักษณะนี้เมื่อรถยนต์เกิดระเบิดนอกกระบอกสูบ (แบ็กฟายร์, back-fire) ขณะโชเฟอร์กำลังบิดมือ (แฮนด์แครงก์, hand-crank) เพื่อให้เครื่องยนต์รถติด[1][2] แบ็กฟายรืที่เกิดขึ้นทำให้แครงก์เกิดเคลื่อนไปทางด้านหลังของฝ่ามือโชเฟอร์ และนำมาสู่การหักของสตัยลอยด์ที่มีรูปแบบเฉพาะเช่นนี้[2][3]