กระดูกหักแบบโรลันโด (อังกฤษ: Rolando fracture) เป็นประเภทหนึ่งของกระดูกนิ้วหักที่ส่วนฐานของกระดูกนิ้วโป้งเกิดการหัก[1] จัดเป็นกระดูกหักชนิกในข้อ[2] การหักมักเป็นรูปตัวที หรือตัววาย (T- or Y-shaped)[3]มีการบรรยายกระดูกหักรูปแบบนี้ครั้งแรกในปี 1910 โดย ซิลวิโอ โรลันโด (Silvio Rolando) ชาวอิตาลี[4] ซึ่งเป็นที่มาของชื่อกระดูกหักรูปแบบนี้การรักษามีการเสนอไว้อยู่หลายวิธี รวมถึงการยึดด้วยสายเคิร์ชเนอร์ (Kirschner wires) หรือการก่อโดยช้เพลตกับสกรู (plate and screw constructions) อีกหนึ่งสิธีรักษาที่ได้รับการยอมรับคือการทำการยึดภายนอก (external fixator) ประกอบการใช้เทคนิกเทนชั่นแบนด์วายริง (tension band wiring technique)[5]