ในวิชาเครื่องยนต์ กระบอกสูบ (อังกฤษ: Cylinder) คือช่องว่างทรงกระบอกภายในเสื้อสูบ เป็นช่องว่างเพื่อให้ลูกสูบสามารถเลื่อนขึ้นลงขณะเครื่องยนต์ทำงาน[1] ดังนั้นกระบอกสูบต้องมีผิวภายในที่เรียบแข็งและมีความเสียดทานต่ำ กระบอกสูบสามารถจำแนกเป็นสองประเภท[2] คือแบบที่หล่อเป็นชิ้นเดียวกับเสื้อสูบ และแบบที่แยกเป็นคนละชิ้นกับเสื้อสูบแล้วนำมาสวมเข้าด้วยกัน กระบอกสูบแบบแยกนี้บางครั้งเรียก ปลอกสูบ[2] (อังกฤษ: Cylinder sleeve) ซึ่งมีอยู่สองประเภท คือปลอกสูบแบบแห้ง (ไม่สัมผัสน้ำหล่อเย็น) และปลอกสูบแบบเปียก (สัมผัสน้ำหล่อเย็น)กระบอกสูบเมื่อผ่านการใช้งานเป็นระยะเวลานานย่อมเกิดการสึกหรอซึ่งเกิดจากการเสียดสีของแหวนลูกสูบกับผนังกระบอกสูบ การสึกหรอจะมากหรือน้อยขึ้นอยู่กับความสะอาดของอากาศที่ถูกดูดเข้าไปรวมถึงความสะอาดของน้ำมันหล่อลื่น ด้านบนของกระบอกสูบจะมีอุณหภูมิสูงกว่าและได้รับการหล่อลื่นได้ไม่ดีเท่าด้านล่างของกระบอกสูบ[2] ในระหว่างที่เครื่องยนต์ทำงาน ด้านข้างผนังของกระบอกสูบจะเป็นส่วนที่รับภาระกรรมมากที่สุด และมีความเสี่ยงที่จะกระบอกสูบจะเบี้ยวเป็นวงรี ดังนั้นเพื่อลดความสึกหรอของส่วนนี้ จึงมีการออกแบบให้มีการฉีดน้ำมันหล่อลื่นผนังกระบอกสูบเป็นพิเศษ น้ำมันหล่อลื่นที่ว่านี้ถูกส่งมาจากปั๊มที่รูน้ำมันบริเวณเพลาข้อเหวี่ยง และถูกฉีดออกมาจากรูที่ก้านสูบ[2]