ทั้งสองฉบับ ถ่ายทำด้วยฟิล์ม 35 มม.ระบบไวด์สกรีน ซาวออนฟิล์ม (บันทึกเสียงจริงขณะถ่ายทำ) ตามมาตรฐานสากลซึ่งศรีกรุงเป็นผู้บุกเบิกการสร้างระบบนี้ในเมืองไทยตั้งแต่เริ่มแรกโดยต้องใช้อุปกรณ์และผู้ชำนาญรวมทั้งค่าใช้จ่ายมากกว่าระบบพากย์ลงฟิล์มภายหลัง ภาพยนตร์ประสบความสำเร็จอย่างดีทั้งสองครั้ง

ฉากเด่นตอนหนึ่งของฉบับ พ.ศ. 2514 ซึ่งต้องถ่ายทำให้ได้ในครั้งเดียว คือ เมื่อสามีภรรยา (สมบัติ-อรัญญา) ทะเลาะกันตามปกติ แต่คราวนี้ภรรยาโกรธจัด คว้าไวโอลินที่สามีหลอกว่ากำลังฝึกเล่น ฟาดสุดแรงกับขอบโต๊ะจนเครื่องดนตรีหักกระเด็นเป็นชิ้น ๆ ทั้งการประชันบทบาทของดารานำและการบันทึกเสียงให้ความสมจริงจนผู้ชมนิ่งอึ้งด้วยคาดไม่ถึงกับความรุนแรงของสถานการณ์