แม้ว่าจะไม่มีคำจำกัดความที่ชัดเจน แต่ในปี 2013 ได้ถูกระบุไว้ว่าเป็น "กล้องสะท้อนภาพเลนส์เดี่ยวแบบดิจิทัลขนาดกะทัดรัดน้ำหนักเบาพร้อมเลนส์แบบเปลี่ยนได้ที่ถอดโครงสร้างที่เกี่ยวข้องกับช่องมองภาพ"[1][2] บางรุ่นมีช่องมองภาพอิเล็กทรอนิกส์ในตัวแทนช่องมองภาพแบบดั้งเดิม บางรุ่นใช้จอภาพผลึกเหลวเป็นช่องมองภาพ และบางรุ่นมีช่องมองภาพอิเล็กทรอนิกส์แบบถอดได้ กล้องชนิดนี้ที่มีวางขายอาจมีเซนเซอร์รูปภาพหลายขนาด ขึ้นอยู่กับผู้ผลิต โดยมีให้เลือกตั้งแต่ 1/2.3 นิ้ว ซึ่งเป็นขนาดเดียวกับ กล้องดิจิทัลคอมแพค ไปจนถึงขนาด 4/3 นิ้ว หรือ ขนาด APS-C โครงสร้างนี้อาจถือได้ว่าเป็น "กล้องดิจิทัลคอมแพคที่เปลี่ยนเลนส์ได้"

เดิมทีกล้องสะท้อนภาพเลนส์เดี่ยวถูกประดิษฐ์ขึ้นเพื่อจับคู่ภาพที่ถ่ายกับภาพที่ช่องมองภาพ แสงที่ผ่านเลนส์ถ่ายภาพจะสะท้อนโดยกระจกที่วางอยู่ด้านหน้าของฟิล์ม และแสงจะเข้าไปสู่ช่องมองภาพ กลไกนี้ซับซ้อนและมีราคาแพงในสมัยของกล้องฟิล์ม แต่ในกล้องดิจิทัล สามารถทำแบบเดียวกันนี้ได้ง่าย ๆ โดยการแสดงภาพที่ถ่ายโดยเซนเซอร์รูปภาพบนช่องมองภาพอิเล็กทรอนิกส์ ด้วยเหตุนี้ กล้องดิจิทัลชนิดใหม่ที่มีเลนส์แบบถอดเปลี่ยนได้จึงได้รับการพัฒนาและวางจำหน่ายโดยมีการออกแบบที่กะทัดรัดและน้ำหนักเบาโดยไม่ต้องใช้ช่องมองภาพดั้งเดิม กล้องรุ่นนี้ได้รับการยอมรับจากลูกค้าจำนวนมากที่ไม่ต้องการพกกล้องหนักเทอะทะติดตัวแต่อยากถ่ายรูปสวย

ความพยายามที่จะแปลงกล้องสะท้อนภาพเลนส์เดี่ยวให้เป็นดิจิทัลได้เริ่มขึ้นในราวปี 1986 ในเวลานั้น มีการเสนอให้เป็นอุปกรณ์เสริมสำหรับกล้องสะท้อนภาพเลนส์เดี่ยวประเภทฟิล์มที่มีอยู่ ซึ่งมีเซนเซอร์ภาพติดอยู่ที่ด้านหลังฟิล์ม[3] จากนั้นในปี 1991 กล้องสะท้อนภาพเลนส์เดี่ยวแบบดิจิทัลตัวแรกของโลก Kodak Professional Digital Camera System DCS100 ได้ถูกวางขาย มีการติดตั้ง เซนเซอร์ CCD ความละเอียดภาพ 1.3 ล้านพิกเซล โดยยืนพื้นจากกล้องสะท้อนเลนส์เดี่ยวประเภทฟิล์ม Nikon F3[4] หลังจากนั้น เมื่อกล้องฟิล์มถูกขับออกจากตลาด และกล้องดิจิทัลได้กลายเป็นกระแสหลักของตลาดกล้อง ราคาของกล้องสะท้อนภาพเลนส์เดี่ยวแบบดิจิทัลจึงลดลงอย่างต่อเนื่อง และอัตราส่วนของกล้องสะท้อนภาพเลนส์เดี่ยวในตลาดกล้องดิจิทัลกลายเป็น 10% ต่อหน่วย และ 30% ตามมูลค่า (มีนาคม 2010 ตลาดญี่ปุ่น)[5] อย่างไรก็ตาม ในแง่ของรูปลักษณ์และโครงสร้าง ยังคงไม่เปลี่ยนแปลงไปจากกล้องสะท้อนภาพเลนส์เดี่ยวในยุคฟิล์ม