ชื่อกวีญามันน์แผลงมาจากคำในภาษาเบรอตงว่า "กวิญ" (kouign) แปลว่าเค้ก และ "อามันน์" (amann) แปลว่าเนย ขนมชนิดนี้ขนมที่มีชื่อเสียงของเมืองดัวร์เนอเน (Douarnenez) ในจังหวัดฟีนิสแตร์ แคว้นเบรอตาญ ที่ซึ่งขนมชนิดนี้เชื่อกันว่าถือกำเนิดขึ้นโดย อีฟ-เรอเน สกอร์เดีย (Yves-René Scordia) เมื่อราวปี ค.ศ. 1860[1] โดยในเวลานั้นเป็นช่วงที่แป้งขาดแคลน ในขณะที่เนยมีมากมาย จึงมีการใช้ส่วนผสมในสัดส่วนที่ผิดปกติคือใช้ แป้งสี่ร้อยกรัม กับเนยสามร้อยกรัม และน้ำตาลสามร้อยกรัม โดยผลรวมของส่วนผสมนี้ไม่สามารถหมักเป็นขนมปังโดได้ เพื่อหลีกเลี่ยงการต้องทิ้งวัตถุดิบจึงนำไปทำการอบ และผลที่ได้เป็นขนมที่มีเนื้อแน่นแต่มีความชุ่มฉ่ำ[2]