กองกำลังรบนอกประเทศบริติช (British Expeditionary Force - BEF) เป็นหกกองพลของกองทัพบกบริติชที่ถูกส่งไปยังแนวรบด้านตะวันตกในช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง แผนการสำหรับกองกำลังรบนอกประเทศบริติชได้เริ่มต้นในปี ค.ศ. 1906 - ค.ศ. 1912 การปฏิรูปของฮาลเดนของกองทัพบกบริติชได้ดำเนินการโดยรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสงคราม ริชาร์ด ฮาลเดน ภายหลังจากสงครามบัวร์ครั้งที่สอง (ค.ศ. 1899-ค.ศ. 1902)[2]คำว่า"กองกำลังรบนอกประเทศบริติช" มักจะถูกใช้เพื่อเรียกโดยเฉพาะกองกำลังที่อยู่ในฝรั่งเศสก่อนที่จะสิ้นสุดลงในยุทธการที่อิพร์ครั้งแรกในวันที่ 22 พฤศจิกายน ค.ศ. 1914 ในช่วงปลายปี ค.ศ. 1914 ภายหลังการสู้รบที่มงส์, Le Cateau, Aisne และอิพร์ การมีอยู่ของกองกำลังรบนอกประเทศบริติชแทบจะหมดลง แม้ว่ามันจะช่วยยัยยั้งการรุกคือของเยอรมันไว้ได้[3] จุดสิ้นสุดทางเลือกของกองกำลังรบนอกประเทศบริติช คือ 26 ธันวาคม ค.ศ. 1914 เมื่อได้มีการแบ่งแยกออกเป็นกองทัพที่หนึ่งและที่สอง(กองทัพที่สาม สี่ และห้าถูกสร้างขึ้นในภายหลังในสงคราม) กองกำลังรบนอกประเทศบริติชยังคงเป็นชื่อทางการของกองทัพบกบริติชในฝรั่งเศสและฟลานเดอร์ ตลอดในช่วงสงครามโลกครั้งหนึ่งจักรพรรดิวิลเฮล์มที่ 2 แห่งเยอรมนี ผู้ซึ่งมีชื่อเสียงในเรื่องไม่สนใจใยดีต่อกองกำลังรบนอกประเทศบริติช ซึ่งถูกกล่าวหาว่าได้ออกคำสั่งเมื่อวันที่ 19 สิงหาคม ค.ศ. 1914 เพื่อ"กำจัด...ชาวอังกฤษที่ทรยศและให้เดินข้ามกองกำลังขนาดเล็กที่น่ารังเกียจของนายพลเฟรนซ์" ดังนั้น ในปีต่อมา ผู้รอดชีวิตจากกองทัพประจำการจึงได้ขนานนามตัวเองว่า "ผู้ถูกเหยียดหยามเก่า"(The Old Contemptibles) ไม่เคยพบหลักฐานใดๆ เกี่ยวกับคำสั่งดังกล่าวที่ถูกออกโดยพระเจ้าไกเซอร์