กะเหรี่ยงแดงตะวันตก (อังกฤษ: Western Karenni) เป็นการรวมเรียกกลุ่มรัฐกะเหรี่ยงแดง 4 รัฐที่อยู่ทางฝั่งตะวันตกของแม่น้ำสาละวิน ได้แก่ บอละแค นามเมกอน นองปาเล และเจโบจี ในวันที่ 21 มิถุนายน พ.ศ. 2418 รัฐบาลของบริติชอินเดียและพระเจ้ามินดงแห่งราชวงศ์อลองพญา ได้ลงนามในสนธิสัญญารับรองเอกราชของกะเหรี่ยงแดงตะวันตก ในวันที่ 23 มกราคม พ.ศ. 2434 กะเหรี่ยงแดงตะวันตกเข้าเป็นรัฐในอารักขาของบริติชอินเดีย[1]ใน พ.ศ. 2407 เจ้าฟ้ากะเหรี่ยงแดงได้ร้องขอให้อังกฤษเข้ามาอารักขา แต่อังกฤษไม่ได้แสดงความสนใจ หลังจากเจ้าฟ้าพระองค์นั้นสิ้นพระชนม์ใน พ.ศ. 2412 โอรสทั้งสององค์หวั่นเกรงการรุกรานของพม่าจึงร้องขอการคุ้มครองจากอังกฤษ แต่อังกฤษปฏิเสธ เมื่อพม่าต้องการรวมเขตของกะเหรี่ยงแดงเข้ามาในการปกครอง อังกฤษได้รับรองความเป็นเอกราชของรัฐทั้งสี่ ซึ่งต่อมา รัฐเหล่านี้ถือเป็นรัฐในอารักขาของอังกฤษตั้งแต่ 21 มิถุนายน พ.ศ. 2418[2]