โครงสร้างหลักนั้นประกอบไปด้วยทางเดินที่มีช่องโค้ง 2 ทางเดินซึ่งตัดกันตรงพื้นที่รูปแปดเหลี่ยม โดยตั้งอยู่บนถนนที่เชื่อมระหว่างปียัซซาเดลดูโอโมจนถึงปียัซซาเดลลาสกาลา ถนนนี้ถูกปิดด้วยกระจกและหลังคาที่เป็นเหล็กหล่อซึ่งเป็นการออกแบบทางเดินที่มีช่องโค้งยอดนิยมในคริสต์ศตวรรษที่ 19 ตัวอย่างเช่นเบอร์ลิงตันอาร์เคดในลอนดอน ซึ่งเป็นต้นแบบของศูนย์การค้าที่มีหลังคาเป็นกระจกขนาดใหญ่กว่า เริ่มด้วยกาลรีแซ็ง-อูว์แบร์ในบรัสเซลส์ (เปิดในปี พ.ศ. 2390), เดอะแพสซิจในเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก (เปิดในปี พ.ศ. 2391), กัลเลรีอาอุมแบร์โตปรีโมในเนเปิลส์ (เปิดในปี พ.ศ. 2433) และบูดาเปสต์แกลละรีอา

โดยจุดกึ่งกลางของพื้นที่รูปแปดเหลี่ยมนั้นจะเป็นโดมกระจก ซึ่งกัลเลรีอาของมิลานมีอัตราส่วนที่ใหญ่กว่าศูนย์การค้าที่สร้างก่อนหน้า และเป็นก้าวสำคัญสำหรับวิวัฒนาการการสร้างศูนย์การค้าที่มีหลังคากระจกในยุคใหม่ซึ่งมีกัลเลรีอาแห่งนี้เป็นต้นแบบโดยตรง

บนพื้นตรงกลางของรูปแปดเหลี่ยม มีงานโมเสก 4 ชิ้น ทำเป็นรูปตราอาร์มของเมืองหลวงทั้ง 3 แห่งของราชอาณาจักรอิตาลี (ตูริน, ฟลอเรนซ์, โรม) ส่วนชิ้นที่สี่นั้นก็คือตราอาร์มของเมืองมิลานที่ตั้งของกัลเลรีอาแห่งนี้ มีความเชื่อที่ว่าหากสามารถหมุนตัวด้วยส้นเท้าตรงอวัยวะเพศของวัวกระทิง (ในตราอาร์มของเมืองตูริน) ได้ 3 ครั้ง จะทำให้โชคดี แต่การกระทำนี้ทำให้เกิดความเสียหายกับงานโมเสก

กัลเลรีอานั้นเชื่อมต่อระหว่างสถานที่สำคัญ 2 แห่งของเมืองมิลาน คือ โบสถ์มิลาน (ดูโอโม) และโรงอุปรากรลาสกาลา อย่างไรก็ตาม กัลเลรีอาก็เป็นสถานที่สำคัญแห่งหนึ่งเช่นกัน