ในช่วงที่ชาวโรมันโบราณปกครองกอล พื้นที่ซึ่งมีความเป็นไอบีเรียนมากกว่าเคลติกถูกแยกออกมาจากอากีตาเนียเพื่อสร้างเป็นมณฑลโนเวมโปปูลานา ชาวแฟรงก์ได้ยึดพื้นที่ดังกล่าวมาจากชาววิซิกอธหลังการทำสมรภูมิวูล์เยในปี ค.ศ. 502 ตั้งแต่ปี ค.ศ. 561 แคว้นถูกรุกรานโดนชาวบาสก์หรือชาวบัสกอเน ในปี ค.ศ. 602 กษัตริย์แฟรงก์ยอมรับบัสกอเนียหรือกัสกอญเป็นดัชชีภายใต้การปกครองของผู้นำของชาติ เจเนียลิส ในครึ่งหลังของคริสต์ศตวรรษที่ 7 ลูป์หรือลูปุส ดยุคกัสกอญขยายอำนาจเข้าสู่พื้นที่ที่อยู่ติดกัน และในครึ่งหลังของคริสต์ศตวรรษที่ 10 ผู้สืบทอดตำแหน่งหลายคนของลูป์ปกครองทั้งกัสกอญ, บอร์โดซ์, บาซาเดส์ และอาเจอเนส์ (ปัจจุบันคืออาจ็อง)

ในปี ค.ศ. 1032 เกิดสงครามการสืบทอดตำแหน่ง และสุดท้ายในปี ค.ศ. 1052 กัสกอญก็ตกเป็นของกี-จูฟฟรัว (ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1058 เป็นดยุคแห่งอากีแตนในชื่อกีโยมที่ 8) ในเวลาเดียวกันนั้นเคานต์และไวส์เคานต์ในดัชชีได้มีอำนาจที่ทรงประสิทธิภาพมากขึ้น (เช่น เคานต์แห่งอาร์มัญญัคและโลมาญ) และครองอำนาจเหนือกัสกอญเป็นเวลาหลายศตวรรษ ในคริสต์ศตวรรษที่ 12 ตำแหน่งดยุคและมรดกในอากีแตนตกเป็นของกษัตริย์แห่งอังกฤษ ตลอดหลายปีของการทำสงครามเป็นช่วงๆ ระหว่างอังกฤษกับฝรั่งเศส จนกระทั่งฝรั่งเศสพิชิตดินแดนคืนได้อย่างเด็ดขาดในตอนจบของสงครามร้อยปี กัสกอญยังคงเป็นศูนย์กลางพระราชอำนาจของกษัตริย์อังกฤษในฝรั่งเศสตะวันตกเฉียงใต้ กัสกอญถูกรวมรัฐบาลกับกุยแยนเป็นรัฐบาลกุยแยนและกัสกอญในช่วงการปกครองระบบเก่า