กาซัสกรันเดส (สเปน: Casas Grandes; แปลว่า บ้านใหญ่) หรือที่เรียกว่า ปากิเม (Paquimé) เป็นแหล่งโบราณคดียุคก่อนประวัติศาสตร์ในรัฐชีวาวาทางภาคเหนือของประเทศเม็กซิโก สิ่งก่อสร้างในแหล่งนี้เป็นของวัฒนธรรมโมเกอโยน กาซัสกรันเดสได้รับการกำหนดให้เป็นแหล่งมรดกโลกแห่งหนึ่งของยูเนสโกตั้งแต่ ค.ศ. 1998 และได้รับการกำหนดให้เป็น ปูเอโบลมาฆิโก (แปลว่า เมืองมหัศจรรย์) แห่งหนึ่งของเม็กซิโกตั้งแต่ ค.ศ. 2015[1]กาซัสกรันเดสเป็นหนึ่งในแหล่งวัฒนธรรมโมเกอโยนที่ใหญ่ที่สุดและซับซ้อนที่สุดในภูมิภาค การตั้งถิ่นฐานเริ่มขึ้นหลังจาก ค.ศ. 1130 สิ่งก่อสร้างขนาดใหญ่ได้รับการพัฒนาเป็นที่อยู่อาศัยหลายชั้นหลัง ค.ศ. 1350 และชุมชนถูกทิ้งร้างโดยไม่ทราบสาเหตุแน่ชัดเมื่อประมาณ ค.ศ. 1450 ถือได้ว่ากาซัสกรันเดสเป็นหนึ่งในแหล่งโบราณคดีโมเกอโยนที่สำคัญที่สุดในภาคตะวันตกเฉียงเหนือของเม็กซิโก[2] โดยเชื่อมโยงกับแหล่งโบราณคดีอื่น ๆ ในรัฐแอริโซนาและรัฐนิวเม็กซิโกในสหรัฐ และแสดงให้เห็นถึงขอบเขตอันกว้างใหญ่ของเขตอิทธิพลโมเกอโยนกาซัสกรันเดสตั้งอยู่ในหุบเขาอันกว้างขวางและอุดมสมบูรณ์ริมแม่น้ำกาซัสกรันเดสหรือแม่น้ำซานมิเกล ห่างจากเมืองฆาโนสไปทางใต้ 56 กิโลเมตร (35 ไมล์) และห่างจากเมืองชีวาวาไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ 240 กิโลเมตร (150 ไมล์) ชุมชนแห่งนี้อาศัยการชลประทานเข้าช่วยในการเกษตรเขตโบราณคดีกาซัสกรันเดสตั้งอยู่ในเขตเทศบาลสมัยใหม่ที่มีชื่อเดียวกัน หุบเขาและภูมิภาคแห่งนี้เป็นที่อยู่อาศัยของชนพื้นเมืองกลุ่มต่าง ๆ มาเป็นเวลาหลายพันปี