สมัยระหว่างกลางที่หนึ่ง

การศึกษาไอยคุปต์วิทยาในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 19 ไม่ได้ใช้แนวคิดของ "สมัยระหว่างกลาง" ซึ่งช่วงเวลาดังกล่าวได้ถูกรวมเป็นส่วนหนึ่งของช่วงเวลาก่อนหน้า "ในช่วงเวลาระหว่างหรือช่วงเปลี่ยนผ่าน"[6]

ในปี ค.ศ. 1926 หลังจากช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง งานเขียน Die Blütezeit des Pharaonenreiches ของจอร์จ สไตน์ดอร์ฟ และงานเขียน Egypt and Syria in the First Intermediate Period ของเฮนรี แฟรงฟอร์ท ได้กำหนดให้ราชวงศ์ที่หกจนถึงราชวงศ์ที่สิบสองในอยู่นิยามของคำว่า "สมัยระหว่างกลางที่หนึ่ง" โดยคำดังกล่าวได้รับการยอมรับเป็นอย่างมากในช่วงคริสต์ทศวรรษที่ 1940[6]

สมัยระหว่างกลางที่สอง

ในปี ค.ศ. 1942 ระหว่างสงครามโลกครั้งที่สอง งานเขียน Studien zur Geschichte und Archäologie der 13. bis 17. Dynastie ของฮานส์ สตอก์ค ซึ่งเป็นนักไอยคุปต์วิทยาชาวเยอรมัน ได้ส่งเสริมให้มีการใช้คำว่า "สมัยระหว่างกลางที่สอง"[6]

สมัยระหว่างกลางที่สาม

ในปี ค.ศ. 1978 หนังสือของเค็นเน็ธ คิตเชน ซึ่งเป็นนักไอยคุปต์วิทยาชาวอังกฤษชื่อว่า The Third Intermediate Period in Egypt (1100–650 BC) ได้มีการบัญญัติคำว่า "สมัยระหว่างกลางที่สาม"[6]