ในปี ค.ศ. 1908 จดหมายกล่าวหาถูกเขียนโดยนักปฏิวัติญี่ปุ่น ซึ่งปฏิเสธความเป็นเทสิทธิ์ของจักรพรรดิ และถูกคุกคามในชีวิตของพวกเขา[1] ในปี ค.ศ. 1910 โคโตะกุ ซูชูอิ และ 10 คน ได้เขียนถึงการลอบสังหารจักรพรรดิ[2] ในปี ค.ศ. 1923 1925 และปี ค.ศ. 1932 จักรพรรดิโชวะ ได้รอดชีวิตจากการพยายามลอบสังหาร[3]

ภายหลังสงครามโลกครั้งที่สองสิ้นสุดลง กลุ่มคอมมิวนิสต์ซึ่งเป็นศัตรูกับจักรพรรดิ ในนามพรรคคอมมิวนิสต์ญี่ปุ่น ได้เรียกร้องให้ยกเลิกระบบจักรพรรดิ[4] ซึ่งต่อมาพรรคคอมมิวนิสต์ญี่ปุ่นได้บอยคอตพิธีเปิดประชุมสภาในปี ค.ศ. 1949 เพราะการมีจักรพรรดิโชวะ[5] พรรคคอมมิวนิสต์ญี่ปุ่นได้ดำเนินการเป็นปฏิปักษ์กับจักรพรรดิ จนกระทั่งจักรพรรดิโชวะสวรรคต[6]

ระหว่างที่จักรพรรดิได้เยือนเมืองโอตสึ ประเทศญี่ปุ่น ในปี ค.ศ. 1951และจังหวัดฮกไกโด ในปี ค.ศ. 1954 แผ่นป้ายคอมมิวนิสต์และใบปลิวปฏิปักษ์ครอบครัวจักรพรรดิได้ติดให้เห็นทั่วเมือง[7][8]

ในปี ค.ศ. 1951 นักศึกษากว่าสามหมื่นคนในมหาวิทยาลัยเกียวโต ได้ประท้วงเพื่อต่อต้านจักรพรรดิโชวะ[9]