การปะทุของภูเขาไฟฟูจิ ปีโฮเอ (ญี่ปุ่น: 宝永大噴火) เริ่มขึ้นเมื่อวันที่ 16 ธันวาคม ค.ศ. 1707 (วันที่ 23 เดือน 11 ปีโฮเอที่ 4) และสิ้นสุดเมื่อวันที่ 1 มกราคม ค.ศ. 1708 (วันที่ 9 เดือน 12 ของปีโฮเอที่ 4) ระหว่างยุคเอโดะ[1] แม้การระเบิดครั้งนั้นจะไม่มีลาวาไหลออกมา แต่ก็ได้ปลดปล่อยเถ้าภูเขาไฟกว่า 800 ล้านลูกบาศก์เมตรกินบริเวณกว้างโดยรอบภูเขาไฟ และลอยไปไกลถึงเอโดะที่อยู่ห่างออกไปเกือบ 100 กิโลเมตร เถ้าถ่านตกลงมาราวกับฝนในจังหวัดอิซุ คาอิ ซางามิและมูซาชิ[2] ในเอโดะ เถ้าภูเขาไฟมีความหนาหลายเซนติเมตร[3]การปะทุเกิดขึ้นบนข้างตะวันออก-ตะวันออกเฉียงเหนือและก่อให้เกิดช่องภูเขาไฟใหม่อีกสามแห่ง เรียกว่า ช่องโฮเอหมายเลข 1, 2 และ 3 ภัยพิบัติกินเวลานานหลายวัน หลังจากเกิดแผ่นดินไหวแต่แรกและการปะทุเถ้าถ่าน ได้เกิดการขับหินที่รุนแรงกว่าออกมาในอีกไม่กี่วันให้หลัง[4] ภูเขาไฟฟูจิไม่เคยปะทุอีกเลยนับแต่นั้น