การพิจารณาคดีแพทย์เนือร์นแบร์ก (เยอรมัน: Nürnberger Ärzteprozess) หรือมีชื่อสำนวนอย่างเป็นทางการว่า คดีระหว่างสหรัฐอเมริกา กับคาร์ล บรันดท์ และพวก (United States of America v. Karl Brandt, et al.) เป็นการพิจารณาคดีอาชญากรรมสงครามของแพทย์ชาวเยอรมัน 12 คดีชุดแรกซึ่งทางการสหรัฐอเมริกาจัดในเขตยึดครองของตนในเนือร์นแบร์ก ประเทศเยอรมนี หลังสงครามโลกครั้งที่สองยุติ การพิจารณาคดีเหล่านี้จัดในศาลทหารสหรัฐ มิใช่ในศาลทหารระหว่างประเทศ แต่จัดในบางห้องของวังสันติภาพ การพิจารณาคดีดังกล่าวเรียกรวมว่า "การพิจารณาคดีเนือร์นแบร์กลำดับหลัง" หรืออย่างเป็นทางการว่า "การพิจารณาคดีอาชญากรสงครามต่อศาลทหารเนือร์นแบร์ก"จำเลย 20 ใน 23 คนเป็นแพทย์ และถูกกล่าวหาว่าเกี่ยวข้องในการทดลองมนุษย์ของนาซีและการสังหารหมู่โดยอำพรางเป็นการุณยฆาตผู้พิพากษาในคดีนี้ซึ่งนั่งพิจารณาต่อศาลทหาร 1 ได้แก่ วัลเทอร์ บี. บีลส์ (ประธานผู้พิพากษา) จากรัฐวอชิงตัน, แฮโรลด์ แอล. ซีบริงจากรัฐฟลอริดา และจอห์นสัน ที. ครอว์ฟอร์ดจากรัฐโอคลาโฮมา โดยมีวิกเตอร์ ซี. สเวียริงเกน อดีตผู้ช่วยพิเศษของอัยการสูงสุดแห่งสหรัฐอเมริกา เป็นผู้พิพากษาสำรอง หัวหน้าทนายความสำหรับการพิจารณาคดี คือ เทลฟอร์ด เทย์เลอร์ และหัวหน้าอัยการ คือ เจมส์ เอ็ม. แม็กฮานีย์ มีการยื่นคำฟ้องคดีอาญาอุกฉกรรจ์เมื่อวันที่ 25 ตุลาคม ค.ศ. 1946 การพิจารณาคดีกินเวลาตั้งแต่วันที่ 9 ธันวาคมปีนั้นจนวันที่ 20 สิงหาคม ค.ศ. 1947 ในบรรดาจำเลย 23 คน ได้รับปล่อยตัวเจ็ดคนและได้รับโทษประหารชีวิตเจ็ดคน ที่เหลือได้รับโทษจำคุกตั้งแต่สิบปีจนตลอดชีวิต