คิม จองอิล เป็นคนที่ไม่ชอบเครื่องบิน เพราะอาจเป็นเป้าหมายสายตาของเหล่าร้าย ดังนั้นเขาจึงโดยสารรถไฟข้ามประเทศเป็นประจำ[2] และการเสียชีวิตของเขานั้น ก็เกิดขึ้นในขบวนรถไฟเช่นกัน

ทางรถไฟเกาหลีเหนือไม่มีรั้วกันเขตทาง แม้ว่าทางรถไฟจะผ่าเข้าไปกลางเมือง แม้จะมีกฎห้ามก่อสร้างอาคารบ้านเรือนหรือสถานที่ราชการ ในรัศมี 50 เมตรจากศูนย์กลางทางรถไฟแต่ ก็เป็นเพียงกฎในตำรากฎหมายที่ไม่มีใครบังคับใช้จริงๆ จังๆ ทำให้ชาวบ้านพากันมาตั้งบ้านเรือนชิดเขตทางรถไฟกันมานาน เพราะพื้นที่รอบทางรถไฟเป็นเขตที่มีการค้าขายกันสะดวกที่สุด แม้จะมีรถไฟมา ก็มีเพียงวันละ 1-2 ขบวน เลยไม่มีเหตุจูงใจให้ย้ายออกจากเขตทางรถไฟ[3]

เมื่อวันที่ 5 กันยายน 2006 วทางรถไฟสายหลัก Pyong-ra (เปียงยาง - ด่านราจิน -> Pyongyang-Rajin) ที่เชื่อมชายฝั่งตะวันออกเข้ากับเมืองหลวงงดเดิน ทำให้การโดยสารต้องลำบากกว่าเดิม - การเดินทางจากเมือง Pyongsung ในมณฑล Pyongan ไปเมือง Hoiryeong ในมณฑล North Hamkyung เพื่อไปเมือง Suncheon ใช้เวลามากกว่า 1 เดือน และต้องจ่ายเงินค่าเดินทางไปกีบรถบรรทุกจนเกือบหมดตัว เมื่อกรกฎาคมที่แล้ว เนื่องจากรถไฟโดยสาร จาก Pyongan ไป Chongjin ในมณฑล North Hamkyung มีเดินทุกๆ 10 วัน ทำให้ชาวบ้านต้องอาศัยรถบรรทุกและรถเมล์ถึงจะไปได้[4]

วันที่ 28 เมษายน ค.ศ. 2012 รถไฟขบวนแรกจากเมืองตู้เหมิน มลฑลจี้หลินของจีน จะมุ่งหน้าสู่เกาหลีเหนือเป็นครั้งแรกอย่างเป็นทางการ เพื่อนำนักท่องเที่ยว 65 คน ไปสู่สถานที่พักผ่อนตากอากาศท่ามกลางความสวยงามของเทือกเขาชิลโบ จังหวัดฮัมยอง ซึ่งเป็นสุดยอดภูเขาที่สวยที่สุด 1 ใน 6 ของเกาหลีเหนือ ซึ่งก่อนหน้านี้ จีนเคยนำนักท่องเที่ยวไปเมืองชิลโบซัน ด้วยรถโดยสาร แต่ไม่ค่อยปลอดภัยจากสภาพถนนไม่ดี ขณะที่การเดินทางด้วยรถไฟสะดวกสบายกว่า โดยนักท่องเที่ยวออกเดินทางในตอนค่ำ และถึงปลายทางในตอนเช้าวันถัดไป[5][6]