การระบาดของอหิวาตกโรคในถนนบรอด (อังกฤษ: Broad Street cholera outbreak) หรือ การระบาดในโกลเดนสแควร์ (Golden Square outbreak) คือการระบาดของอหิวาตกโรคอย่างรุนแรงที่เกิดขึ้นใน ค.ศ. 1854 ใกล้เคียงกับถนนบรอด (ถนนบรอดวิคในปัจจุบัน) ในเขตโซโฮของนครเวสต์มินสเตอร์ ลอนดอน ประเทศอังกฤษ และเกิดขึ้นในช่วงที่มีการระบาดของอหิวาตกโรคทั่วโลกในระหว่าง ค.ศ. 1846–1860 การระบาดนี้มีผู้เสียชีวิต 616 คน และเป็นที่รู้จักจากการศึกษาของนายแพทย์จอห์น สโนว์ถึงสาเหตุของการระบาดและสมมติฐานว่าน้ำที่ปนเปื้อนเชื้อโรคเป็นแหล่งกำเนิดของอหิวาตกโรคมากกว่าที่จะเป็นอนุภาคในอากาศ (อ้างอิงจาก "ภาวะอากาศเป็นพิษ")[1][2] การค้นพบนี้มีอิทธิพลต่อทางสาธารณสุขและวางรากฐานในการปรับปรุงสิ่งอำนวยความสะดวกทางสุขาภิบาลในช่วงกลางศตวรรษที่ 19 หลังจากนั้นคำศัพท์คำว่า "จุดแหล่งโรคของการติดเชื้อ" (focus of infection) ได้ถูกนำมาใช้ในการอธิบายที่เกิดเหตุ อาทิ เครื่องสูบน้ำในถนนบรอดเป็นปัจจัยสำคัญในการแพร่เชื้อ ความพยายามของสโนว์ในการค้นหาสาเหตุของการแพร่เชื้อยังส่งผลให้เขาสร้างการทดลองแบบอำพรางสองฝ่าย (double-blind experiment) โดยไม่รู้ตัว