มีหลายคนถูกจับ ซึ่งรวมไปถึงผู้สมรู้ร่วมคิดกับใครก็ตามที่มีการติดต่อกับบูธหรือเฮโรลด์ในตอนที่พวกเขากำลังหนี โดยรายชื่อได้รวมไปถึงหลุยส์ เจ. ไวช์มันน์ คนพักที่บ้านของคุณนายซูร์รัตต์; จูเนียส พี่หรือน้องชายของบูธ; จอห์น ที. ฟอร์ด เจ้าของโรงละคร; เจมส์ พัมฟรีย์ ชายที่บูธจ้างม้าของเขา; จอห์น เอ็ม. ลอยด์ (John M. Lloyd) เจ้าของโรงเตี๊ยม และซามูเอล คอกซ์ กับ โทมัส เอ. โจนส์ ที่ช่วยบูธกับเฮโรลด์ข้ามเดอะโพโตแมค[43]

ทุกคนถูกปล่อยตัว ยกเว้น:[43]

ในการสืบสวนเจ็ดสัปดาห์ที่รวมพยานทั้ง 366 คน. ผู้ต้องหาทั้งหมดถูกตัดสินให้มีความผิดในวันที่ 30 มิถุนายน. แมรี ซูร์รัตต์, เลวิส โพเวลล์, เดวิด เฮโรลด์ และจอร์จ แอตเซอรอดต์ ถูกตัดสินประหารชีวิตด้วยการแขวนคอ ส่วนซามูเอล มัดด์, ซามูเอล อาร์โนลด์ และไมเคิล โอเลาเลน ถูกตัดสินให้จำคุกตลอดชีวิต[44] เอ็ดมัน สแปนเลอร์ ถูกตัดสินจำคุกเป็นเวลา 6 ปี

แมรี ซูรัตต์, โพเวลล์, เฮโรลด์ และแอตเซอรอดด์ถูกแขวนคอที่Old Arsenal Penitentiary ในวันที่ 7 กรกฎาคม [8] แมรี ซูรัตต์ เป็นผู้หญิงคนแรกที่ถูกประหารชีวิตโดยรัฐบาลสหรัฐ[45] โอเลาเลนเสียชีวิตในคุกเมื่อปีค.ศ.1867 ส่วนมัดด์, อาร์โนลด์ และสแปงเลอร์ถูกอภัยโทษโดยจอห์นสันเมื่อเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ.1869[8]