การล้อมออร์เลอ็อง (อังกฤษ: Siege of Orléans) เป็นยุทธการในสงครามร้อยปี ที่เกิดขึ้นระหว่างวันที่ 12 ตุลาคม ค.ศ. 1428 ถึงวันที่ 8 พฤษภาคม ค.ศ. 1429 ที่เมืองออร์เลอ็องในฝรั่งเศส เป็นการต่อสู้ระหว่างกองทัพของฝ่ายราชอาณาจักรอังกฤษที่นำโดยจอห์น แทลบอต เอิร์ลแห่งชรูส์บรีที่ 1, ทอมัส มอนทาคิวต์ เอิร์ลแห่งซอลส์บรีที่ 4 และวิลเลียม เดอ ลา โพล ดยุคแห่งซัฟฟอล์กที่ 1 และฝ่ายราชอาณาจักรฝรั่งเศสและราชอาณาจักรสกอตแลนด์ที่นำโดยฌ็อง เดอ ดูนัว (fr:Jean de Dunois ,en:Jean de Dunois), ฌีล เดอ แร (fr:Gilles de Rais ,en:Gilles de Rais) โจนออฟอาร์ก[1] และฌ็อง เดอ บร็อส (fr:Jean de Brosse , en:Jean de Bross) ผลของการล้อมเมืองครั้งนี้ฝรั่งเศสเป็นฝ่ายได้รับชัยชนะอย่างเด็ดขาด ในด้านความเสียหาย ฝ่ายอังกฤษมีผู้เสียชีวิต 4,000 คน ส่วนฝ่ายฝรั่งเศสมีผู้เสียชีวิตกว่า 2,000 คนชัยชนะของฝรั่งเศสในการรักษาเมืองออร์เลอ็องเป็นจุดของความเปลี่ยนแปลงของสงครามร้อยปี และเป็นสงครามใหญ่สงครามแรกที่โจนออฟอาร์ก เข้ามามีบทบาท[2] ชัยชนะทางการทหารครั้งนี้เป็นชัยชนะครั้งใหญ่ครั้งแรกของฝ่ายฝรั่งเศสหลังจากที่พ่ายแพ้ต่ออังกฤษอย่างยับเยินในยุทธการที่อาแฌ็งกูร์ (Battle of Agincourt) ในปี ค.ศ. 1415 เมื่อเริ่มการล้อมเมืองอังกฤษอยู่ในสภาพที่แข็งแกร่งที่สุดของการมีอำนาจในฝรั่งเศส นอกจากนั้นออร์เลอ็องก็ยังเป็นจุดยุทธศาสตร์สำคัญของทั้งสองฝ่าย จุดประสงค์ของการล้อมเมืองครั้งนี้ถ้าออร์เลอ็องเสียเมืองก็เท่ากับว่าจอห์นแห่งแลงคาสเตอร์ ดยุคแห่งเบดฟอร์ดที่ 1 (John of Lancaster, 1st Duke of Bedford) ผู้เป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ในพระเจ้าเฮนรีที่ 6 แห่งอังกฤษ สามารถทำได้ทำตามพระประสงค์ของพระเจ้าเฮนรีที่ 5 แห่งอังกฤษในการได้รับชัยชนะต่อฝรั่งเศสทั้งหมด อังกฤษดูเหมือนจะได้รับชัยชนะเมื่อการล้อมเมืองผ่านไปได้ราวหกเดือน แต่ก็มาพ่ายแพ้เพียงเก้าวันหลังจากการเข้าร่วมรบโดยโจนออฟอาร์ก