ข้อ 8 ของปฏิญญาโตเกียว ค.ศ. 1975 ของแพทยสมาคมโลก ห้ามแพทย์บังคับนักโทษที่ประท้วงกินอาหาร ทั้งคาดหมายให้แพทย์ทำความเข้าใจในเจตนาอิสระของนักโทษ และมีข้อแนะนำให้ต้องมีความเห็นจากแพทย์มากกว่าหนึ่งคน (second opinion) ในเรื่องความสามารถของนักโทษในการเข้าใจผลลัพธ์การตัดสินใจอดอาหารและในการให้ความยินยอมเมื่อรับทราบข้อมูลแล้ว (informed consent)

เมื่อนักโทษไม่ยอมรับโภชนาการ และได้รับการพิจารณาจากแพทย์ว่า สามารถตัดสินใจอย่างไม่บกพร่องและมีเหตุผลเกี่ยวกับผลลัพธ์ของการสมัครใจไม่ยอมรับโภชนาการเช่นนั้นแล้ว การป้อนอาหารแก่เขาโดยวิธีนอกเหนือธรรมชาติจะกระทำมิได้ คำวินิจฉัยเกี่ยวกับความสามารถของนักโทษในการตัดสินใจเช่นนั้นควรได้รับการยืนยันจากแพทย์ที่มีอิสระอย่างน้อยอีกหนึ่งคน ให้แพทย์อธิบายผลลัพธ์ของการไม่ยอมรับโภชนาการนั้นแก่นักโทษ[5]

ต่อมา แพทยสมาคมโลกได้ตรวจชำระและปรับปรุงปฏิญญามอลตาว่าด้วยผู้อดอาหารประท้วง (Declaration of Malta on Hunger Strikers)[6] ในบรรดาข้อเปลี่ยนแปลงต่าง ๆ มีข้อ 21 ที่ระบุอย่างกำกวมว่า การบังคับให้กินเป็นการกระทำที่ไร้มนุษยธรรมและลดทอนศักดิ์ศรี

แพทยสมาคมอเมริกัน (AMA) ซึ่งเป็นสมาชิกของแพทยสมาคมโลก ได้อนุมัติปฏิญญาโตเกียวอย่างเป็นทางการ และมีหนังสือหลายฉบับถึงรัฐบาลสหรัฐรวมถึงออกแถลงการณ์สาธารณะแสดงความไม่เห็นด้วยต่อการที่แพทย์สหรัฐมีส่วนในการบังคับผู้ประท้วงให้กินอาหารโดยขัดกับจริยธรรมแพทย์[7]