การแผลงเป็นไทยเป็นผลกระทบข้างเคียงของนโยบายชาตินิยมที่สอดคล้องกันของรัฐไทยหลังจากการปฏิวัติสยาม พ.ศ. 2475 ผู้นำการปฏิวัติ ซึ่งต้องการเห็นประเทศไทยเจริญก้าวหน้า มุ่งเพิ่มอำนาจของชาวไทย ธุรกิจที่กระจายไปเป็นของชนกลุ่มน้อย อย่างเช่น พ่อค้าชาวไทยเชื้อสายจีนดั้งเดิม ถูกขับออกไปจากรัฐ ซึ่งให้สิทธิประโยชน์แก่ชาวไทย[1] เอกลักษณ์ไทยถูกเสริมทั้งในส่วนกลางและส่วนภูมิภาค ภาคกลางของประเทศได้มีภาวะครอบงำทั้งทางเศรษฐกิจและการเมือง ตลอดจนภาษากลางยังกลายมาเป็นภาษาของสื่อ ธุรกิจ และการศึกษา ค่านิยมของภาคกลางได้ถูกทำให้เท่ากันกับค่านิยมของทั้งประเทศด้วย วัฒนธรรมไทยกลางที่เป็นวัฒนธรรมแห่งความมั่งคั่งและสถานภาพ ทำให้เป็นที่ดึงดูดอย่างมากต่อผู้ที่อยู่ ณ ชายขอบทางเศรษฐกิจและสังคม