ราว ค.ศ. 1900 จูเซปเป โมเรลโล เป็นเจ้าพ่อมาเฟียที่มีอำนาจมากในนครนิวยอร์ก เหล่ามาเฟียคนอื่น ๆของนคร และนครอื่น ๆ ของสหรัฐ เรียกเขาว่า กาโปเดย์กาปี แต่หลังจากที่เขาเข้าเรือนจำ เซบาสเตียโน ดีแกตาโน รับตำแหน่งนี้ใน ค.ศ.1910 แต่หลังจากที่เขาหายสาบสูญ ซัลวาโตเร ดาคัวลา รับตำแหน่งนี้ใน ค.ศ.1912 แต่หลังจากที่เขาถูกสังหาร โจ แมสเซเรีย รับตำแหน่งนี้ใน ค.ศ.1928 แต่หลังจากที่เขาต้องต่อสู้ในสงครามคาสเตลลามมาเรเซ ในการต่อกรกับ ซัลวาทอร์ มารันซาโน; กาสพาร์ เมสซีนา รับตำแหน่งนี้ใน ค.ศ.1930 จากการประชุมในบอสตัน แต่หลังจากสงครามยุติ และแมสเซเรียถูกสังหาร เมสซีนาลงจากตำแหน่ง และมารันซาโนได้แต่งตั้งให้ตนเองเป็นเจ้าพ่อของทุกเจ้าพ่อใน ค.ศ.1931 แต่หลังจากที่เขาถูกสังหาร ลัคกี ลูเชียโน ได้ยกเลิกตำแหน่งนี้ ด้วยเพราะเชื่อว่าตำแหน่งดังกล่าวได้สร้างความขัดแย้งระหว่างครอบครัว และทำให้ผู้ดำรงตำแหน่งตกเป็นเป้าของผู้ที่ทะเยอทะยาน[2] เขาเสนอให้จัดตั้งคณะกรรมการขึ้นมาเพื่อเป็นคณะผู้นำของเหล่ามาเฟีย ซึ่งเหล่ามาเฟียทั้งหลายได้เห็นชอบกับแนวคิดนี้[3] คณะกรรมการจะดูแลกิจกรรมมาเฟียทั้งหมดในสหรัฐ และทำหน้าที่เป็นสื่อกลางแก้ไขความขัดแย้งระหว่างครอบครัว[3][4]

คณะกรรมการจะประกอบไปด้วยเหล่าเจ้าพ่อมาเฟียจากห้าครอบครัวของนครนิวยอร์ก ร่วมกันกับครอบครัวอาชญากรรม ชิคาโกเอาท์ฟิท บัฟฟาโล เหล่าครอบครัวอาชญากรรมที่ครอบครัวเจโนวีสเป็นตัวแทน ซึ่งได้แก่ ฟิลาเดลเฟีย ดีทรอยต์ เดคาวัลคานเต เพทริอาร์กา พิตต์สเบิร์ก คลีฟแลนด์ นิวออร์ลีนส์ เหล่าครอบครัวอาชญากรรมที่ชิคาโกเอาท์ฟิทเป็นตัวแทน ซึ่งได้แก่ มิลวอกี แคนซัสซิตี เซนต์หลุยส์ ทราฟฟิคานเต ลอสแอนเจลิส ซานฟรานซิสโก และแซนโฮเซ โดยกรรมการแต่ละคนจะเป็นผู้ออกเสียงเลือกประธานคณะกรรมการ และแสดงความเห็นในเรื่องต่างๆ ตำแหน่งประธานคณะกรรมการดังกล่าวจะเป็นประธานในที่ประชุมคณะกรรมการมาเฟีย มากกว่าที่จะเป็นเจ้านายของเหล่ามาเฟียดังที่เคยเป็น แม้ว่ากาโปเดย์กาปีจะถูกยกเลิกไปแล้วโดยลูเชียโน อย่างไรก็ตาม คณะกรรมาธิการคีฟอเวอร์และเหล่าสื่อมวลชนในภายต่อมา ได้เรียกตำแหน่งประธานคณะกรรมการนี้ว่า เจ้าพ่อของเจ้าพ่อ

เหล่าเจ้าพ่อมาเฟียจากครอบครัวอาชญากรรมเจโนวีส: ลัคกี ลูเชียโน รับตำแหน่ง ค.ศ.1931–1946, แฟรงก์ คอสเตลโล ค.ศ.1946–1957, วีโต เจโนวีส ค.ศ.1957–1959, โจเซฟ โบนานโน จากครอบครัวอาชญากรรมโบนานโน ค.ศ.1959–1962, เหล่าเจ้าพ่อมาเฟียจากครอบครัวอาชญากรรมแกมบีโน: คาร์โล แกมบีโน ค.ศ.1962–1976, พอล แคสเตลลาโน ค.ศ.1976–1985, จอห์น กอตตี ค.ศ.1985–1992[5], วินเซนต์ จิแกนเต จากครอบครัวเจโนวีส ค.ศ.1992–1997[6] จากนั้นตำแหน่งได้ว่างลง กระทั่ง โจเซฟ แมสซีโน จากครอบครัวโบนานโน รับตำแหน่ง ค.ศ.2000–2004[7] ในช่วงเวลานี้มีเขาเพียงคนเดียว ที่เป็นเจ้าพ่อนิวยอร์กเต็มตัว ที่ไม่ได้อยู่ในเรือนจำ