กำเหลงเป็นชาวอำเภอหลินเจียง(ลิมกั๋ง)เมืองปาจวิ้น มณฑลเจียงสี เดิมเป็นโจรสลัดปล้นสะดมในแถบแม่น้ำและทะเลสาบในภาคกลาง แต่ต่อมากลับใจมารับราชการ ได้เคยก่อกบฏต่อต้านเล่าเจี้ยงแต่พ่ายแพ้ หนีมาอยู่กับเล่าเปียว แต่ก็ไม่พอใจ ทำให้เขาคิดหลบหนีมาง่อก๊ก แต่โดนหองจอ เจ้าเมืองกังแฮรั้งตัวไว้ ในระหว่างนั้นได้ช่วยหองจอทำศึกกับซุนเกี๋ยนแห่งง่อก๊ก และได้สังหารเล่งโฉ แม่ทัพของซุนเกี๋ยนที่ตามโจมตีหองจอ ต่อมากำเหลงได้คำแนะนำจากโซหุย ทำให้หลบหนีมาง่อก๊กได้สำเร็จ แล้วกลับมาเป็นฝ่ายนำทัพของซุนเซ๊ก(บุตรชายซุนเกี๋ยน)เข้าตีกังแฮ สังหารหองจอได้สำเร็จ แต่การที่กำเหลงเคยสังหารเล่งโฉ ทำให้เล่งทองบุตรชายของเล่งโฉ คิดสังหารกำเหลงตลอดเวลา ซุนกวนจึงคิดจะเกลี้ยกล่อมให้เล่งทองคืนดีกับกำเหลงหลายครั้งแต่ไม่สำเร็จ จนกระทั่งในการศึกกับวุยก๊ก ที่หัปป๋า แม่ทัพวุย นำโดยเตียวเลี้ยว งักจิ้น ลิเตียน เล่งทองได้ประลองเพลงทวนบนหลังม้ากับงักจิ้น โจโฉได้สั่งให้คนสนิทยิงธนูถูกม้าของเล่งทอง ทำให้เล่งทองตกม้าเกือบเสียทีแก่งักจิ้น กำเหลงได้ยิงเกาทัณฑ์ถูกงักจิ้นตกจากหลังม้า ทำให้ทหารง่อก๊กไปช่วยเล่งทองได้ทัน เล่งทองจึงสำนึกบุญคุณของกำเหลง และเลิกพยาบาทกำเหลงในที่สุด

กำเหลงมีความชอบในการศึกหลายครั้ง การรบที่โดดเด่นที่สุดของกำเหลงคือการรบกับโจโฉที่ปากน้ำญี่สู กำเหลงได้อาสาซุนกวนจะเข้าตีค่ายของโจโฉโดยใช้ทหารแค่ 100 นาย กำเหลงนำกำลังเข้าตีค่ายโจโฉในตอนกลางคืน จุดไฟเผาค่ายโจโฉหลายแห่ง สามารถสังหารทหารโจโฉได้เป็นจำนวนมาก ในสามก๊กระบุไว้ว่าในการโจมตีครั้งนี้ กำเหลงไม่เสียทหารแม้แต่นายเดียว

กำเหลงได้ร่วมรบกับกองทัพง่อก๊กเป็นครั้งสุดท้าย เมื่อศึกที่พระเจ้าเล่าปี่ยกทัพบุกง่อก๊กเพื่อแก้แค้นให้กวนอู สะโมโขเจ้าเมืองลำมันได้ยกทัพมาช่วยเล่าปี่ สะโมโขให้ทหารยิงเกาทัณฑ์ถูกหน้าผากของกำเหลงได้รับบาดเจ็บ สะโมโขก็ให้ทหารฆ่ากำเหลง จนกำเหลงถึงแก่ความตายในที่สุด