กุลบุตร หรือ กุลธิดา เป็นศัพท์ที่ปรากฏในคัมภีร์ทางพระพุทธศาสนา[1] แปลว่าบุตรแห่งสกุลหรือคนในตระกูล ในพระไตรปิฎกใช้ศัพท์กุลบุตรมากโดยเฉพาะในพระวินัยปิฎก มหาวรรค ทายัชชภาณวาร ที่พระพุทธเจ้าทรงอนุญาตวิธีการบรรพชาอุปสมบทแก่บุคคล โดยใช้คำว่า "กุลบุตร" แทนผู้ที่จะบวช (ในทางปฏิบัติในประเทศไทยจะนิยมใช้คำว่า นาค แทนผู้ที่จะบวช) ทำให้ในตำราพระพุทธศาสนานิยมเรียกผู้จะบวชเป็นพระภิกษุสามเณรว่ากุลบุตร โดยอนุโลมให้เรียกกับสตรีที่จะบวชชีสมาทานศีล 8 ว่า กุลธิดา