เนื้อร้องสำนวนมาตรฐาน

เนื้อร้องของเพลงก็อดเซฟเดอะควีนไม่มีสำนวนใดที่กำหนดไว้แน่นอนว่าเป็นฉบับราชการ อย่างไรก็ตาม สำนวนบทร้องทั้ง 3 บทดังที่แสดงไว้ ณ ที่นี้เป็นสำนวนที่มีการถือกันว่าเป็น "สำนวนมาตรฐาน" ของสหราชอาณาจักร ซึ่งไม่เพียงปรากฏในนิตยสาร Gentleman's Magazine ในปี ค.ศ. 1754 เท่านั้น แต่ยังปรากฏการตีพิมพ์ในหนังสืออื่นๆ ด้วย เช่น ในหนังสือ The Book of English Songs: From the Sixteenth to the Nineteenth Century (1851),[2] National Hymns: How They are Written and how They are Not Written (1861),[3] Household Book of Poetry (1882),[4] and Hymns Ancient and Modern, revised version (1982)[5] สำนวนร้องฉบับเดียวกันซึ่งได้เว้นการตีพิมพ์บทร้องบทที่ 2 นี้ยังปรากฏในงานพิมพ์ต่างๆ เช่นในหนังสือ Scouting for boys (1908),[6] และในเว็บไซต์ "Monarchy Today" ของรัฐบาลสหราชอาณาจักร[7]

ในหนังสือ "God Save the Queen" ของอลัน มิชี (Alan Michie) ซึ่งตีพิมพ์ในปี ค.ศ. 1952 หลังการสวรรคตของพระเจ้าจอร์จที่ 6 แต่อยู่ในช่วงก่อนพระราชพิธีบรมราชาภิเษกสมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 ได้กล่าวว่า ที่ประชุมสมัชชาใหญ่แห่งสหประชาชาติครั้งแรก ซึ่งจัดขึ้นที่กรุงลอนดอนในเดือนมกราคม ค.ศ. 1946 และพระเจ้าจอร์จที่ 6 ซึ่งเสด็จพระราชดำเนินเพื่อเป็นเกียรติแก่ที่ประชุมนั้น "กำหนดให้เขียนบทร้องที่ 2 ของเพลง "ก็อดเซฟเดอะคิง" ซึ่งมีลักษณะที่ก้าวร้าวขึ้นใหม่ ให้มีจิตวิญญาณแห่งภราดรภาพแก่ชาติต่างๆ มากขึ้น" ("ordered the belligerent imperious second stanza of 'God Save the King' rewritten to bring it more into the spirit of the brotherhood of nations.")

การขับร้องบทเพลงก็อดเซฟเดอะควีนสำนวนมาตราในสหราชอาณาจักรนิยมขับร้องเฉพาะเพียงบทแรกเท่านั่นแม้ในงานพิธีการที่เป็นทางการ มีน้อยครั้งมากที่จะมีการขับร้องบทที่ 3 เพิ่มเติมอีกบทหนึ่ง ในงานพิธีปิดการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อน 2008 ที่กรุงปักกิ่ง สาธารณรัฐประชาชนจีน ได้มีการขับร้องเพลงก็อดเซฟเดอะควีนเนื่องจากสหราชอาณาจักรรับเป็นเจ้าภาพกีฬาโอลิมปิกในปี ค.ศ. 2012 โดยบทร้องของเพลงก็อดเซฟเดอะควีนนั้น ได้ใช้บทร้องบทที่ 4 ของเพลงดังกล่าว ซึ่งประพันธ์โดยวิลเลียม ฮิกซ์ตัน (William Hixton) แทนที่บทร้องที่ 2 และบทร้องที่ 3 ของสำนวนมาตรฐาน

เนื้อร้องสำนวนอื่นๆ

สำนวนวิลเลียม ฮิกซ์ตัน

บทร้องเพลงก็อดเซฟเดอะควีน สำนวนประพันธ์โดยวิลเลียม ฮิกซ์ตัน ประพันธ์ขึ้นเมื่อปี ค.ศ. 1836 เนื้อร้องบทที่ 4 ของสำนวนนี้ได้มีการขับร้องต่อจากเนื้อร้องสำนวนมาตรฐานบทแรก ในพิธีปิดการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อน 2012 ระหว่างพิธีเชิญธงชาติสหราชอาณาจักรขึ้นสู่ยอดเสา

สำนวนสันติภาพ

บทร้องก็อดเซฟเดอะควีนซึ่งลดความรู้สึกแบบทหารในเนื้อเพลงลงไปฉบับนี้มีชื่อว่า "สำนวนสันติภาพแบบทางการ ค.ศ. 1919" ("Official peace version, 1919") ได้มีการตีพิมพ์ครั้งแรกในหนังสือเพลงสวด (hymn) ชื่อว่า Songs of Praise เมื่อปี ค.ศ. 1925[8] บทร้องดังกล่าวถือเป็นบทร้อง "แบบทางการ" จากการที่มีการรับรองโดยสภาองคมนตรีแห่งสหราชอาณาจักร (Her Majesty's Most Honourable Privy Council) ในปี ค.ศ. 1919 [9] อย่างไรก็ดี บทร้องดังกล่าวในปัจจุบันนี้ไม่เป็นที่รู้จักมากนัก แม้จะยังคงมีการตีพิมพ์อยู่บ้างในหนังสือเพลงสวดบางเล่มก็ตาม[10]

สำนวนภาษาอื่นๆ

เนื้อร้องที่แสดงข้างล่างนี้ เป็นภาษที่นิยมใช้พูดกันในสหราชอาณาจักร

สำนวนที่ใช้ในกลุ่มประเทศเครือจักรภพ

สำนวนแคนาดา ภาษาฝรั่งเศส

ในแคนาดา ใช้เพลง โอแคนาดา เป็นเพลงชาติ ส่วน "ก็อดเซฟเดอะควีน" ใช้เป็นเพลงสรรเสริญพระบารมีสำหรับพระมหากษัตริย์แห่งแคนาดา พระราชวงศ์ และ ใช้เป็นเพลงคำนับของผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์แห่งแคนาดา รวมถึงใช้ในวันที่ระลึกทหารผ่านศึก

สำนวนของชนเผ่าอะบอริจิน

ในออสเตรเลีย ใช้เพลง แอดวานซ์ออสเตรเลียแฟร์ เป็นเพลงชาติ ส่วน "ก็อดเซฟเดอะควีน" ใช้เป็นเพลงสรรเสริญพระบารมีสำหรับพระมหากษัตริย์แห่งออสเตรเลีย พระราชวงศ์ และ ใช้เป็นเพลงคำนับของผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์แห่งแคนาดา รวมถึงใช้ในวันที่ระลึกทหารผ่านศึก และ วันแอนแซก (วันทหารผ่านศึกออสเตรเลียนิวซีแลนด์)

สำนวนของชนเผ่าเมารี

ในนิวซีแลนด์ ใช้เพลง ก็อดดีเฟนด์นิวซีแลนด์ เป็นเพลงชาติ ส่วน "ก็อดเซฟเดอะควีน" ใช้เป็นเพลงสรรเสริญพระบารมีสำหรับพระมหากษัตริย์แห่งนิวซีแลนด์ พระราชวงศ์ และ ใช้เป็นเพลงคำนับของผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์แห่งนิวซีแลนด์ รวมถึงใช้ในวันที่ระลึกทหารผ่านศึก และ วันแอนแซก

สำนวนของอะโครติรีและเดเคเลีย

ก็อดเซฟเดอะควีน สำนวนกรีกใช้ในดินแดนอะโครติรีและเดเคเลีย โดยแปลมาจากสำนวนฉบับภาษาอังกฤษ. เพลงชาติสำนวนนี้ยังไม่มีการใช้อย่างเป็นทางการ