ขิงญี่ปุ่น หรือ เมียวงะ (ญี่ปุ่น: 茗荷) จัดอยู่ในสปีชีส์ Zingiber mioga ในวงศ์ขิง (Zingiberaceae) เป็นพืชอายุหลายปีที่เป็นไม้ล้มลุก ผลัดใบ เป็นพืชพื้นเมืองของญี่ปุ่น จีน และตอนใต้ของเกาหลี[1][2] ใช้เพียงดอกตูมและหน่อที่ดูน่ารับประทานเท่านั้น ในการนำมาทำอาหาร[3] ดอกตูมจะถูกหั่นอย่างสวยงาม และใช้ในครัวญี่ปุ่นเพื่อประดับอาหาร สำหรับซุปเต้าเจี้ยว (มิโซชิรุ) เครื่องดองแบบจีน (ซูโนโมโนะ) และอาหารเช่นมะเขือเผา ในครัวเกาหลี ดอกตูมถูกเสียบไม้สลับกับเนื้อสัตว์ จากนั้นจึงนำไปทอดในน้ำมันตื้น ๆแต่เดิมขิงชนิดนี้เป็นพืชที่เก็บเกี่ยวในญี่ปุ่น แต่ต่อมามีผู้นำไปปลูกในออสเตรเลียและนิวซีแลนด์เพื่อส่งออกไปยังตลาดญี่ปุ่นเช่นเดียวกับพืชป่าทั่วไป ขิงญี่ปุ่นชอบที่ร่มแสงแดดรำไร ทนความหนาวเย็นได้ -18 องศาเซลเซียส หรือ 0 องศาฟาเรนไฮต์ และอาจทนความเย็นได้มากกว่านั้น