เมื่อนักบุญฟรังซิสได้ก่อตั้งคณะภราดาน้อย (Order of Friar Minors) สำเร็จลงแล้ว ต่อมาปรากฏว่ามีสุภาพสตรีหลายคนสนใจดำเนินชีวิตเป็นนักบวชหญิงเช่นนั้นบ้าง เริ่มตั้งแต่นางกีอารา ออฟเฟรดุชโช (Chiara Offreduccio) บุตรสาวขุนนางเมืองอัสซีซี ซึ่งครอบครัวของเธอได้พยายามหาคู่ครองให้เพราะเธออายุได้ 18 ปี แต่กีอารา (หรือ แคลร์ในภาษาอังกฤษ) สนใจชีวิตนักบวชตามแบบอย่างภราดาฟรันเชสโก (ต่อมาได้รับการประกาศเป็นนักบุญฟรังซิสแห่งอัสซีซี) มากกว่า ในปี ค.ศ. 1212 เธอจึงหนีออกจากคฤหาสน์ แล้วไปที่โบสถ์แม่พระแห่งปวงทูตสวรรค์ (Church of Our Lady of Angels) ภราดาฟรันเชสโกและภราดาอื่น ๆ ในคณะภราดาน้อยได้รออยู่ที่นั้นแล้ว แล้วจัดการบวชเธอเป็นนักบวชหญิง แล้วให้เธอเปลี่ยนมาสวมผ้าเนื้อหยาบ โกนผมทั้งหมดแล้วคลุมด้วยผ้าสีดำ ใช้เชือกคาดเอวแทนเข็มขัด[1] หลังจากนั้น 15 วัน อักเนสน้องสาวของเธอก็ตามมาบวชด้วย[2] ทั้งสองย้ายมาอยู่ที่โบสถ์นักบุญดาเมียน (Church of San Damiano) สตรีชาวเมืองอัสซีซีได้มาตามบวชด้วยอีกหลายคน[3] จึงเกิดคณะนักบวชหญิงซึ่งได้ชื่อว่าคณะสตรียากจน (Order of Poor Ladies) ถือเป็นคณะชั้นสองของนักบุญฟรันซิส (Second Order of St. Francis) โดยมีคณะภราดาน้อยเป็นคณะชั้นหนึ่ง (First order)

ต่อมา 10 ปีหลังจากมรณกรรมของภคินีกลารา (ค.ศ. 1263) สมเด็จพระสันตะปาปาเออร์บันที่ 4 ได้เปลี่ยนชื่อคณะใหม่เป็นคณะนักบุญกลารา (Order of Saint Clare) และต่อมาได้พัฒนาจนกลายเป็นคณะพัวร์แคลร์ส (Order of Poor Clares) หรืออีกชื่อหนึ่งคือคณะกลาริส (Clarisse) ในปัจจุบัน