เจ้าชายคริสตอฟเฟอร์แห่งเดนมาร์ก (เดนมาร์ก: Christoffer Valdemarsen; ค.ศ. 1341 – 11 มิถุนายน ค.ศ. 1363) ดยุกแห่งลอลันด์ ทรงเป็นพระราชโอรสในพระเจ้าวัลเดมาร์ที่ 4 แห่งเดนมาร์กกับเฮลวิกแห่งชเลสวิช เจ้าชายคริสตอฟเฟอร์ทรงได้รับการสถาปนาเป็นดยุกในค.ศ. 1359 และยังทรงได้รับเลือกให้เตรียมสืบราชบัลลังก์เป็นพระมหากษัตริย์ เจ้าชายทรงถูกกล่าวถึงครั้งแรกในค.ศ. 1354 - 1355 และในค.ศ. 1358 เมื่อพระราชบิดาทรงส่งพระองค์ไปที่นูบอร์กเพื่อเจรจากับตัวแทนชาวจูตซึ่งก่อกบฏ พระองค์ทรงเข้ามามีบทบาทในการตัดสินใจทางการเมือง และทรงได้รับการแต่งตั้งเป็นดยุกแห่งลอลันด์ พระองค์ทรงอ้างสิทธิว่าทรงเป็น ทายาทที่แท้จริงของชาวเดนส์และชาวสลาฟ เจ้าชายคริสตอฟเฟอร์มีส่วนร่วมอย่างแข็งขันในสงครามยึดครองแคว้นสคาเนียคืน ซึ่งพระราชบิดาของพระองค์เป็นผู้ริเริ่มแผนการ เจ้าชายคริสตอฟเฟอร์ทรงได้รับบาดเจ็บในยุทธการเฮลซิงบอรย์ ในค.ศ. 1362 ตามพงศาวดารเยอรมันกล่าวถึงอาวุธที่ทรงต้องทำให้พระองค์บาดเจ็บนั้นไม่ชัดเจนนัก แต่ตามพงศาวดารฉบับเฮนริก สมิธ ชาวสวีเดน ซึ่งเขียนในต้นศตวรรษที่ 16 ระบุว่า เจ้าชายคริสตอฟเฟอร์ทรงถูกก้อนหินกระแทกขณะทรงต่อสู้บนทะเล ตามพงศาวดารนอร์ดิสก์ ฟามิลเยบ็อค เจ้าชายคริสตอฟเฟอร์ทรงถูกปาก้อนหินเข้าที่พระเศียรและทรงทุกข์ทรมานกับอาการความผิดปกติทางจิต[1]เจ้าชายคริสตอฟเฟอร์สิ้นพระชนม์ด้วยพระอาการประชวรในปีถัดมาที่โคเปนเฮเกน[2] แม้ว่าการสิ้นพระชนม์ของพระองค์มาจากอาการบาดเจ็บจากสงคราม แต่ก็ไม่ทราบแน่ชัดว่าอาการบาดเจ็บจากสงครามส่งผลให้พระองค์ประชวรเรื้อรังอย่างไรแทนที่พระศพจะได้รับการฝังที่โบสถ์ซอรือ พร้อมพระบรมศพของพระราชบิดาและพระราชมารดา แต่พระศพของพระองค์ได้รับการฝังที่มหาวิหารรอสคิลด์ พร้อมพระบรมศพของสมเด็จพระราชินีนาถมาร์เกรเธอที่ 1 แห่งเดนมาร์ก พระขนิษฐาของพระองค์ โลงพระศพของของพระองค์จัดทำมาจากแถบยุโรปกลาง ซึ่งแสดงให้เห็นถึงรูปจำลองเศวตศิลาของอัศวินหนุ่มในชุดเกราะเต็มยศประดับด้วยอัญมณี ล้อมรอบด้วยโล่มุทรตราของเดนมาร์ก ฮัลลันด์และลอลันด์ โลงพระศพว่างเปล่าเนื่องจากพระศพของเจ้าชายอาจถูกฝังอยู่ใต้ดิน โลงพระศพเศวตศิลาในปัจจุบันได้รับการบูรณะในค.ศ. 1879 โดยประติมากร วิลเฮล์ม บิสเซน ซึ่งบูรณะจากชิ้นส่วนที่แตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย หลังถูกทำลายจากการปฏิรูปศาสนาฝ่ายโปรเตสแตนต์[3]