คลอกซาซิลลิน (อังกฤษ: Cloxacillin) เป็นยาปฏิชีวนะกึ่งสังเคราะห์ อยู่ในประเภทเดียวกับเพนิซิลลิน บริษัทบีแชม (Beecham) คิดค้นขึ้นเมื่อราวต้นพุทธทศวรรษที่ 2490 และพัฒนาเรื่อยมา[1] ยานี้ขายโดยใช้ชื่อทางการค้าหลายชื่อ เช่น คลอกซาเพน (Cloxapen) , คล็อกซาแคป (Cloxacap) , เทโกเพน (Tegopen) , ออร์เบนิน (Orbenin) และ เมคล็อก (Meicolx) คลอกซาซิลลินใช้ต่อต้านเชื้อสแตฟิโลคอกคัส (staphylococcus) ซึ่งสร้างเอนไซม์บีตา-แลกตาเมส (beta-lactamase) อันก่อแบคทีเรียบางประเภท คลอกซาซิลลินมีฤทธิ์ต่อต้านแบคทีเรียน้อยกว่าเบนซิลเพนิซิลลิน (benzylpenicillin) ทว่า มีข้อดีคือมีความเป็นพิษน้อย เว้นแต่ในกรณีแพ้ยาในการศึกษาหนึ่ง ผู้ศึกษาได้ตั้งข้อสังเกตว่า เมื่อมีการใช้คลอกซาซิลลินมากขึ้นเรื่อย ๆ จะส่งผลให้แวนโคไมซิน (vancomycin) หรือยาปฏิชีวนะที่ใช้ต่อต้านแบคทีเรียทำนองเดียวกัน ได้รับการใช้น้อยลง[2]