คอสตาริกาและสหรัฐได้รักษาความสัมพันธ์ทางการทูตอย่างเป็นทางการมาตั้งแต่ ค.ศ. 1851[2]

สหรัฐเป็นคู่ค้าที่สำคัญที่สุดของคอสตาริกา[3] ทั้งสองประเทศแลกเปลี่ยนความคิดเห็นเกี่ยวกับความกังวลต่อสิ่งแวดล้อมที่เพิ่มขึ้นและต้องการรักษาทรัพยากรเขตร้อนของคอสตาริการวมถึงป้องกันความเสื่อมโทรมของสิ่งแวดล้อม ใน ค.ศ. 2007 สหรัฐได้ลดหนี้ของคอสตาริกาเพื่อแลกกับการปกป้องและอนุรักษ์ป่าของคอสตาริกาผ่านหนี้สำหรับการเปลี่ยนธรรมชาติภายใต้การอุปถัมภ์ของรัฐบัญญัติอนุรักษ์ป่าเขตร้อน นับเป็นข้อตกลงที่ใหญ่ที่สุดในชนิดนี้จนถึงปัจจุบัน[4] ข้อตกลงระหว่างรัฐบาลทั้งสองนี้สร้างรายได้ 50 ล้านดอลลาร์ซึ่งอุทิศให้แก่โครงการอนุรักษ์

ด้วยการให้ความช่วยเหลือมากกว่า 100 ล้านดอลลาร์ หน่วยงานเพื่อการพัฒนาระหว่างประเทศสหรัฐ (USAID) ได้สนับสนุนความพยายามของคอสตาริกาในการรักษาเสถียรภาพเศรษฐกิจ รวมถึงขยายและเร่งการเติบโตทางเศรษฐกิจผ่านการปฏิรูปนโยบายและการเปิดเสรีทางการค้า ความคิดริเริ่มในการให้ความช่วยเหลือในคริสต์ทศวรรษ 1990 มุ่งเน้นไปที่นโยบายประชาธิปไตย, การปรับปรุงการบริหารงานยุติธรรม และการพัฒนาที่ยั่งยืน เมื่อประเทศได้รับความช่วยเหลือจากสหรัฐเกือบทุกรูปแบบ ภารกิจของหน่วยงานเพื่อการพัฒนาระหว่างประเทศสหรัฐในคอสตาริกาก็ปิดตัวลงใน ค.ศ. 1996 อย่างไรก็ตาม หน่วยงานเพื่อการพัฒนาระหว่างประเทศสหรัฐได้ทำโครงการมูลค่า 9 ล้านดอลลาร์ใน ค.ศ. 2000–2001 เพื่อสนับสนุนผู้ลี้ภัยจากพายุเฮอริเคนมิตช์ที่สิงสถิตในคอสตาริกา[5]

ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองประเทศเริ่มลดลงในช่วงคริสต์ทศวรรษ 1980 เมื่อรัฐบาลเรแกนใช้ดินแดนคอสตาริกาเพื่อโจมตีรัฐบาลซันดีนิสตาของประเทศเพื่อนบ้านทางตอนเหนือของคอสตาริกาอย่างประเทศนิการากัว เพื่อต่อต้านความปรารถนาของรัฐบาลคอสตาริกา ฝ่ายบริหารของประธานาธิบดีคอสตาริกา โอสการ์ อาเรียส ไม่ให้อดีตเจ้าหน้าที่สหรัฐจำนวนหนึ่งเข้าไปในคอสตาริกาหลังจากคณะกรรมาธิการของรัฐสภาพบว่าการกระทำของพวกเขาในการจัดหาผู้ต่อต้านกบฏนำไปสู่การค้ายาเสพติดโดยนักบินที่ฝ่าฝืน ส่วนรัฐบาลบุชได้หยุดการกู้ยืมเงินขององค์กรการเงินระหว่างประเทศให้แก่รัฐบาลคอสตาริกาหลังจากที่อาเรียสเวนคืนที่ดินซึ่งสร้างสนามบินลับยาวหลายไมล์[6]

อาสาสมัครหน่วยสันติภาพสหรัฐมากกว่า 3,370 คนได้ปฏิบัติหน้าที่ในคอสตาริกานับตั้งแต่ก่อตั้งโครงการใน ค.ศ. 1963 ซึ่งปัจจุบันมีอาสาสมัคร 128 คนให้บริการที่นั่น อาสาสมัครทำงานในด้านการพัฒนาเยาวชน, การพัฒนาชุมชน, ธุรกิจ และการศึกษาภาษาอังกฤษ โดยพวกเขาได้รับการฝึกและทำงานเป็นภาษาสเปน[7]

ตามรายงานโดยการสำรวจสำมะโนประชากรแห่งชาติของคอสตาริกาเมื่อ ค.ศ. 2011 มีพลเมืองอเมริกันอีก 4.1 เปอร์เซ็นต์อาศัยอยู่ในคอสตาริกาตามจำนวนที่คำนวณใน ค.ศ. 2000 โดยมีพลเมืองอเมริกันอาศัยอยู่ในคอสตาริกา 15,898 คน ตามที่พบในการสำรวจสำมะโนประชากร เมื่อเทียบกับ 9,511 ที่อาศัยอยู่ในประเทศนั้นใน ค.ศ. 2000[8]

ในช่วงไตรมาสแรกของ ค.ศ. 2011 มีการเผยว่า 55 เปอร์เซ็นต์ของผู้คนที่ไปเยือนคอสตาริกามาจากสหรัฐ[9]

ข้อตกลงความร่วมมือต่อต้านยาเสพติดระหว่างสหรัฐ-คอสตาริกา

ใน ค.ศ. 1999 ข้อตกลงความร่วมมือต่อต้านยาเสพติดระหว่างสหรัฐ-คอสตาริกา ได้มีผลบังคับใช้ ข้อตกลงดังกล่าวอำนวยความสะดวกในความร่วมมือระหว่างหน่วยยามฝั่งคอสตาริกาและหน่วยยามฝั่งสหรัฐเกี่ยวกับการค้ายาเสพติดและกิจกรรมที่ผิดกฎหมายอื่น ๆ

ความร่วมมือในการบังคับใช้กฎหมายทวิภาคีคอสตาริกา โดยเฉพาะอย่างยิ่งต่อการค้ายาเสพติดที่ผิดกฎหมายได้ประสบความสำเร็จ อย่างไรก็ตาม ได้มีข้อพิพาทภายใน (ภายในประเทศคอสตาริกา) เกี่ยวกับการเข้ามาของกองทัพเรือสหรัฐเพื่อสนับสนุนกิจกรรมของหน่วยยามฝั่งสหรัฐ[10]

แม้ว่าคอสตาริกามีความกังวลเกี่ยวกับภัยคุกคามของกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับยาเสพติดที่ผิดกฎหมาย แต่ก็มีธรรมเนีบมของการทำให้ปลอดทหารและการแก้ไขข้อขัดแย้งอย่างสันติ ซึ่งลุยส์ ฟิสมัน สมาชิกรัฐสภาคอสตาริกา กล่าวถึงความกังวลของเขาว่า "นี่เป็นการตรวจสอบเปล่า ๆ สำหรับกองทหารอเมริกัน" ในขณะที่ฆวน การ์โลส เมนโดซา สมาชิกสภานิติบัญญัติฝ่ายค้าน กล่าวเสริมว่า "ประเภทของอาวุธยุทโธปกรณ์ทำให้เชื่อว่าปฏิบัติการเหล่านี้เป็นลักษณะทางทหาร มากกว่าเพื่อต่อต้านการค้ายาเสพติด"

นอกจากนี้ ยังมีการยื่นคำร้องออนไลน์เกี่ยวกับการเข้าของเรือเดินสมุทรของสหรัฐ ซึ่งได้รับมากกว่า 4,200 ลายเซ็น และการระดมผู้ประท้วง[11]