คันเร (ญี่ปุ่น: 管領 โรมาจิ: Kanrei) หรือ คันเรียว (ญี่ปุ่น:  โรมาจิ: Kanryō) คือ ตำแหน่งการเมืองชั้นสูงในญี่ปุ่นสมัยเจ้าขุนมูลนาย มักถือกันว่า เป็นผู้ช่วยของโชกุน และนับแต่ ค.ศ. 1349 มักมีคันเรสองคน คนหนึ่งประจำอยู่เคียวโตะ อีกคนอยู่คันโตเดิมที ในช่วง ค.ศ. 1219 ถึง 1333 ตำแหน่งนี้เป็นอันเดียวกับโรกูฮาระทันได และผู้ดำรงตำแหน่งต้องประจำอยู่ในเคียวโตะ โดยตระกูลโฮโจครองตำแหน่งนี้แต่ฝ่ายเดียวเรื่อยมา จนกระทั่งมีการตั้งผู้ดำรงตำแหน่งนี้สองคน ให้ประจำทางเหนือคนหนึ่ง ทางใต้คนหนึ่ง ต่อมาในช่วง ค.ศ. 1336 ถึง 1367 ผู้ดำรงตำแหน่งดังกล่าวเรียก ชิตสึจิ (執事) คนแรกที่ได้ตำแหน่งนี้ คือ โค โนะ โมรานาโอะครั้น ค.ศ. 1367 ซามูไรโฮโซกาวะ โยริยูกิ ได้รับแต่งตั้งเป็นคันเรประจำเคียวโตะ และเพื่อให้มั่นใจว่า เพื่อนร่วมงานของเขา โดยเฉพาะตระกูลฮาตาเกยามะและตระกูลชิบะ จะภักดีต่อเขา เขาจึงเสนอให้สมาชิกตระกูลทั้งสาม คือ โฮโซกาวะ ฮาตาเกยามะ และชิบะ ดำรงตำแหน่งคันเรร่วมกัน จึงเกิดคันเรสามคน แต่ใน ค.ศ. 1379 ขุนนางที่ทรงอำนาจเริ่มไม่พอใจวิธีการดังกล่าว จึงบีบให้เขาลาออก จากนั้น คันเรประจำเคียวโตก็ไม่ได้รับผิดชอบงานในฐานะผู้ช่วยโชกุนอีก เป็นแต่ทำตามคำสั่งของโชกุนในฐานะที่ปรึกษาและเจ้าหน้าที่บริหารเมื่อรัฐบาลโชกุนคามากูระล่มสลายลง ตำแหน่งโรกูฮาระทันไดก็ล้มเลิกไปด้วย ฮาชิกางะ ทากาอูจิ โชกุนที่ขึ้นมาใหม่ ได้จัดตั้งตำแหน่งคันเรประจำคันโตขึ้น จึงเกิดมีคันเรสำหรับเคียวโตะ และสำหรับคันโต นับแต่นั้น