คาร์ล เฟอร์ดินานด์ คอรี (เช็ก: Carl Ferdinand Cori; 5 ธันวาคม ค.ศ. 1896 – 20 ตุลาคม ค.ศ. 1984) เป็นนักชีวเคมีชาวเช็ก/อเมริกัน เกิดที่เมืองปราก จักรวรรดิออสเตรีย-ฮังการี (ปัจจุบันอยู่ในสาธารณรัฐเช็ก) เป็นบุตรของคาร์ล อิซิดอร์ คอรีและมาเรีย คอรี (นามสกุลเดิม ลิปปิช)[3] คาร์ลเติบโตที่เมืองตรีเยสเต ก่อนจะย้ายกลับมาอาศัยที่ปรากและเรียนที่โรงเรียนแพทย์ของมหาวิทยาลัยชาลส์ ปราก ขณะเรียนที่นั่น คาร์ลพบกับเกอร์ตี เทเรซา แรดนิตซ์ คาร์ลถูกเกณฑ์เข้ากองทัพออสเตรีย-ฮังการีในช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง ในปี ค.ศ. 1920 คาร์ลแต่งงานกับเกอร์ตีและย้ายไปทำงานที่เมืองเวียนนา[4]ต่อมาคาร์ลได้รับคำชวนให้มาทำงานร่วมกับออตโต โลวีที่เมืองกราซและเดินทางไปกับภรรยาเพื่อรับตำแหน่งที่สถาบันมะเร็งรอสเวลล์พาร์กที่เมืองบัฟฟาโลในรัฐนิวยอร์ก คาร์ลและเกอร์ตีศึกษากระบวนการเมแทบอลิซึมของคาร์โบไฮเดรตจนนำไปสู่การค้นพบวัฏจักรคอรี[5] ในปี ค.ศ. 1931 คาร์ลรับตำแหน่งศาสตราจารย์ที่โรงเรียนแพทย์มหาวิทยาลัยวอชิงตัน คาร์ลและเกอร์ตีได้อธิบายกระบวนการไกลโคเจโนไลซิสและสังเคราะห์เอนไซม์ ไกลโคเจนฟอสฟอรีเลส ผลงานนี้ทำให้สามี-ภรรยาคอรีและเบอร์นาโด ฮูสเซย์ได้รับรางวัลโนเบลสาขาสรีรวิทยาหรือการแพทย์ในปี ค.ศ. 1947[6]หลังเกอร์ตีเสียชีวิตในปี ค.ศ. 1957 คาร์ลได้แต่งงานใหม่กับแอนน์ ฟิตซ์-เจอรัลด์ โจนส์ ในปี ค.ศ. 1960[7] คาร์ลเกษียณตัวเองในปี ค.ศ. 1966 และเป็นศาสตราจารย์อาคันตุกะของมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด ระหว่างปี ค.ศ. 1968–1983 คาร์ลร่วมงานกับซาโลมี กลืคโซห์น-แวลช์ที่วิทยาลัยการแพทย์อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ คาร์ลเสียชีวิตในปี ค.ศ. 1984