ภาษาญี่ปุ่นใช้งานคำอนุภาคเป็นไวยากรณ์หลัก โดยนำไปต่อท้ายคำชนิดอื่นทีละชุด แล้วจึงนำมารวมกันเป็นประโยค คำอนุภาคในภาษาญี่ปุ่นยาวตั้งแต่ 1 ถึง 4 คะนะ และมีจำนวนมาก ตัวอย่างเช่น か、が、や、は、の、を、に、へ、と、て、で、でも、から、より、やら、なり、だの、ばかり、かしら、ところが、けれども ฯลฯ บางคำใช้ได้ในกรณีเฉพาะเท่านั้น และบางคำก็มีรูปคันจิด้วย

は、へ、を โดยปกติอ่านว่า ฮะ, เฮะ, โวะ ตามลำดับ แต่เมื่อทำหน้าที่เป็นคำอนุภาคจะเปลี่ยนไปอ่านเป็น วะ, เอะ, โอะ เหตุที่เป็นเช่นนี้เนื่องจากการสืบทอดอักขรวิธีคะนะโบราณ