สนามเหย้าของทีมเลสเตอร์ เดิมตั้งอยู่บนถนนฟิลเบิร์ต ซึ่งใช้งานมาตั้งแต่ปี 1891 และมีการต่อเติมเพิ่มจำนวนที่นั่งมาหลายต่อหลายครั้ง ทว่าในปี 1989 ก็เกิดโศกนาฏกรรมฮิลส์โบโรขึ้น ส่งผลให้ในปีถัดมามีการสืบสวนหาข้อเท็จจริงถึงต้นเหตุของการสูญเสียครั้งดังกล่าว โดยมีรายงานจากเทย์เลอร์ รีพอร์ตว่า ต้นเหตุมาจากการที่สนามที่เกิดเหตุนั้นมีผู้ชมมากเกินความจุและยังเป็นอัฒจรรย์แบบยืนทำให้สุ่มเสี่ยงต่อการเกิดอุบัติเหตุขึ้นได้ จึงทำให้เกิดข้อบังคับให้ยกเลิกตั๋วเข้าชมแบบยืนและผู้เข้าชมทุกคนจะต้องมีที่นั่งเป็นของตนเอง ส่งผลให้ทางสโมสรเลสเตอร์ซิตี เริ่มมองหาสถานที่เพื่อสร้างสนามแห่งใหม่ขึ้น เนื่องมาจากสนามแห่งเดิมที่ตั้งอยู่บนถนนฟิลเบิร์ตนั้นมีความจุลดลงอย่างมาก โดยเหลือเพียงแค่ 21,500 ที่นั่งเท่านั้นแม้ว่าจะมีการต่อเติมเพิ่มขึ้นแล้วก็ตาม ประจวบเหมาะกับในฤดูกาล 1994-1995 เลสเตอร์ซิตี ยังทำผลงานได้ยอดเยี่ยมจนสามารถกลับขึ้นไปเล่นในลีกสูงสุดได้อีกครั้ง ทำให้ความนิยมของแฟนบอลมีมากขึ้น และต้องการเข้ามาชมในสนามเมื่อทีมลงแข่งขันจนตั๋วขายหมดเกลี้ยงแทบทุกนัด ความจุจำนวน 21,500 ที่นั่งจึงดูเหมือนจะไม่เพียงพอต่อไปอีกแล้ว ทำให้ผู้บริหารของทีมต้องกลับมารื้อแผนสร้างสนามขึ้นใหม่อีกครั้ง ตามหลังทีมในระดับเดียวกันอย่างสโต๊ค ซิตี้ และดาร์บี้ เคาท์ตี้ ที่เพิ่งย้ายสนามเหย้าแห่งใหม่ไปก่อนหน้านี้ จนกระทั่งในปี 2001 เป็นฤกษ์งามยามดีที่ทางสโมสรริเริ่มโครงการก่อสร้างสนามแห่งใหม่ขึ้นบ้าง โดยใช้เวลาประมาณ 2 ปี กว่าจะแล้วเสร็จและเปิดใช้อย่างเป็นทางการในซีซั่น 2002-2003

พิธีเปิด

ในวันที่ 23 กรกฎาคม ปี 2002 แกรี่ ลินิเกอร์ อดีตดาวเตะชื่อดังของสโมสร เปิดตัวด้วยรถบรรทุกยี่ห้อ Walkers ซึ่งขณะนั้นยังเป็นสปอนเซอร์หลักของสโมสร ก่อนที่จะใช้กรรไกรขนาดยักษ์ตัดริบบิ้นเพื่อเป็นสัญลักษณ์ว่าสนามแห่งนี้ได้ถูกเปิดใช้อย่างเป็นทางการแล้ว ส่วนการแข่งขันนัดแรกในสนามดังกล่าวนั้นมีขึ้นในอีก 12 วันถัดมา โดยเป็นการแข่งขันกระชับมิตรกับทีมดังจากสเปนอย่างแอธเลติก บิลเบา (Athletic Bilbao) และแข่งขันแมตช์ที่มีการนับผลการแข่งขันนัดแรกกับทีมวัตฟอร์ด โดยมีผู้เข้าชมจำนวน 31,022 คน ซึ่งเลสเตอร์ เอาชนะไป 2-0 นอกจากนี้ในฤดูกาลดังกล่าวทีมจิ้งจอกสยาม ยังทำผลงานได้ยอดเยี่ยมจนสามารถกลับขึ้นไปเล่นในพรีเมียร์ลีกอีกครั้ง