ในรัชสมัยของจักรพรรดิพระองค์หนึ่ง ยังมีนางกำนัลฐานันดรต่ำต้อยผู้เป็นที่สนิทเสน่หาขององค์จักรพรรดิเหนือผู้ใด พระชายาพระสนมศักดิ์สูงต่างคิดว่านางใฝ่สูงเกินศักดิ์ ด้านนางในที่มีฐานันดรต่ำกว่า ต่างพากันริษยานาง ทุกสิ่งที่นางกำนัลตำหนักคิริทำดูเหมือนจะไปทำให้ผู้คนต่างๆไม่พอใจนางเสมอ จนนางเครียดและล้มป่วย ใช้เวลาอยู่ที่บ้านเดิมมากว่าในราชสำนัก และโชคชะตาก็บันดาลให้นางคลอดพระโอรสที่งดงามเกินพรรณนาหนึ่งพระองค์ พระจักรพรรดิแทบอดพระทัยไม่ไหวที่จะรับโอรสน้อยเข้าวังตั้งแต่แรกเกิด ยามเมื่อพระองค์นำทารกน้อยเข้าวังนั้น ดอกคิริพากันบานสะพรั่งเต็มสวน นางกำนัลตำหนักคิริถูกกลั่นแกล้งอย่างโหดร้ายจนกระทั่งตายไปในที่สุด

พระโอรสองค์โตของจักรพรรดิคิริสึโบะนั้นเป็นหลานของอุไดจินผู้เรืองอำนาจ ด้วยอำนาจสนับสนุนอันยิ่งใหญ่นี้ ทุกคนต่างพากันคิดว่า เขาต้องได้เป็นรัชทายาทแน่นอน แม้ว่า พระโอรสที่เกิดกับนางกำนัลตำหนักคิริจะเป็นเด็กชายที่งดงามเหนือกว่าเพียงใดก็ตาม

ลมในฤดูใบไม้ร่วงพัดพาให้ยามเย็นค่ำหนาวจับใจ องค์จักรพรรดิจมอยู่ในความโศกเศร้า พระองค์ส่งนางใน นาม ยูเงย์โนะเมียวบุ ส่งพระราชสาส์นไปให้ยายของเก็นจิ ในค่ำคืนจันทร์สาดแสงงดงาม

เมียวบุนั่งรถเทียมวัวไปถึงหน้าบ้านของยายของเก็นจิ หนทางสู่ตัวบ้านนั้นเต็มไปด้วยหญ้ารกเรื้อ ลมยามฤดูสาร์ทพัดกรรโชกน่ากลัว ท่านยายไม่อาจข่มกลั้นน้ำตา หลังจากนางได้อ่านพระราชสาร์น

ในความนั้น กล่าวว่า พระองค์เศร้าโศกเสียพระทัยอย่างลึกซึ้งต่อการจากไปของนางกำนัลตำหนักคิริและประสงค์จะรับตัวพระโอรสไปอยู่กับพระองค์ในวัง

เมื่อเมียวบุกลับวัง นางยิ่งสะเทือนใจเมื่อพบว่าจักรพรรดิรอคอยการกลับมาของนางอยู่ พระองค์ทรงชมสวนที่ตบแต่งอย่างวิจิตรเบื้องหน้า ใบไม้แดงเต็มที่ในฤดูใบไม้ร่วง ดอกไม้ต่างแข่งกันเบ่งบาน พระองคตรัสกับนางใน 2-3นางอยู่ เรื่องบทกวีประกอบภาพเรื่อง ลำนำโศกนิรันดร์ ของไป๋จวีอี้ ที่วาดโดยองค์จักรพรรดิอุดะ กวีที่กล่าวถึงองค์จักรพรรดิถังเสวียนจงอาลัยถึงพระชายา หยางกุ้ยเฟย ผู้วายชนม์ นั้นช่างเตือนพระทัยของจักรพรรดิคิริสึโบะให้อาลัยถึงนางกำนัลกำหนักคิริ

พระองค์ยินดีนักที่ได้รับจดหมายตอบจากยายของเก็นจิที่เมียวบุนำมาประทานพระองค์ ใจความว่า ยายของเก็นจินั้นห่วงใยในอนาคตของหลานชาย

เมียวบุนำของที่ระลึกถึงคนตายที่ยายของเก็นจิมอบให้ มาให้พระจักรพรรดิทอดพระเนตร พระองค์ยิ่งพิศ ความทรงจำเกี่ยวกับนางกำนัลเรือนคิริยิ่งย้อนกลับมาซ้ำแล้วซ้ำเล่าตั้งแต่วันแรกพบ

วันเดือนเคลื่อนไป องค์ชายน้อยๆได้เข้ามาประทับในราชวังเมื่ออายุได้ 7 ปี อุปทูตจากเกาหลี ผู้ซึ่งมีชื่อเสียงด้านดาราศาสตร์และการพยากรณ์เดินทางมาถึง จักรพรรดิทรงเรียกตัวเขาเพื่อปรึกษาหารือ

โดยพระองค์ส่งเก็นจิไปที่หอโคโระ (โคโระคัง) ซึ่งเป็นสถานที่จัดเลี้ยง โดยอ้างว่าเก็นจิเป็นบุตรของอุไดเบ็น โหรชาวเกาหลีโคลงศีรษะด้วยความประหลาดใจ "เด็กคนนี้มีลักษณะที่จะได้ดำรงฐานันดรสูงสุด และอาจจะเป็นถึงบิดาแห่งราชอาณาจักร " เขาพึมพำกับตัวเองต่อว่า "สงสัยข้าจะทำนายผิด ลักษณะของเด็กคนนี้ไม่ใช่ลักษณะของคนที่จะมีตำแหน่งเพียงขุนนางเท่านั้น" อุไดเบ็นสนใจกวีจีนและสนทนากับชาวเกาหลีอย่างถูกคอ เด็กชายแต่งบทกวีจนได้รับคำชมมากมาย

ต่อมาจักรพรรดิรับพระชายาใหม่ที่มีหน้าตาคล้ายนางกำนัลเรือนคิริผู้ล่วงลับเข้าวัง พระองค์ทรงโปรดปรานนางมาก ผู้คนพากันตั้งฉายาพระโอรสน้อยว่า เก็นจิผู้เจิดจรัส และ พระชายาฟุจิทสึโบะว่า พระชายาสุรีย์ฉาย ส่วนตัวพระจักรพรรดิทรงประสงค์ให้ทั้งสองสนิทสนมกลมเกลียวกัน

เมื่อเก็นจิอายุได้ 12 ปี เขาเข้าพิธีเกมปุกุ ( พิธีบรรลุนิติภาวะของเด็กชาย ) ที่จัด ณ ตำหนักเซย์เรียว ( Seiryouden ) ด้วยใบหน้าที่อ่อนเยาว์ และทรงผมแบบเด็กชายเล็กๆ ทำให้องค์จักรพรรดิทรงไม่อาจหักพระทัยที่จะเห็นผมไว้ยาวนั้นถูกตัดออกเป็นทรงผมแบบผู้ใหญ่ เมื่อปอยผมถูกตัดออก จักรพรรดิทรงคิดถึงนางกำนัลที่ล่วงลับอย่างสุดหัวใจ พิธีผ่านพ้นไป เด็กชายเปลี่ยนการแต่งกายเป็นแบบผู้ใหญ่ และออกร่ายรำเพื่อขอบคุณเทพเจ้า ณ ลานพระราชวัง

องค์จักรพรรดิทรงปลาบปลื้มพระทัยใหญ่หลวง ถึงแม้พระองค์จะเคยลืมอดีตขมขื่นไปได้ชั่วขณะหนึ่ง แต่บัดนี้อดีตนั้นย้อนกลับมา หลังพิธีจบสิ้น เด็กชายกลายเป็นผู้ใหญ่ องค์จักรพรรดิพบว่า พระโอรสในเครื่องแต่งกายและทรงผมแบบผู้ใหญ่กลับรูปงามขึ้นอีกมากจนน่าประหลาดใจ เก็นจิสมรสกับท่านหญิงอาโออิ บุตรีของสะไดจิน ผู้มีอายุแก่กว่า และนางไม่พอใจที่ต้องแต่งงานกับเด็กน้อยอายุ 12 ปี ทั้งสองมีความสัมพันธ์ที่เย็นชาต่อกัน สำหรับเก็นจิแล้ว พระชายาฟุจิทสึโบะคนเดียวเท่านั้นที่งดงามที่สุดในใจของเขา[2]