บันทึกที่มีการกล่าวถึงวิกรมาทิตยะที่เก่าแก่ที่สุดมีอยู่ในพฤหัตกถาซึ่งสูญหายไปแล้ว คุณาฒยะบรรยายไว้ถีงคุณลักษณะอันยิ่งใหญ่ของวิกรมาทิตยะ ว่าเป็นผู้มีจิตใจอารี มีความกล้าหาญมุ่งมั่นไม่สั่นคลอน คุณลักษณะเหล่านี้ยังปรากฏเช่นกันใน คหสัตตไส โดยกษัตริย์หาลวาหนะแห่งจักรวรรดิสตวาหนะ ทั้งคุณาฒยะและหาลวาหนะมีช่วงชีวิตอยู่ใกล้เคียงกับวิกรมาทิตยะ[4]

คุณาฒยะประพันธ์พฤหัตกถาขึ้นโดยใช้ภาษาไปษาจี ซึ่งเป็นภาษาปรากฤตที่เป็นที่รู้จักน้อย ภาษาปรากฤตมีใช้ทั่วไปอย่างกลว้างขวางในอินเดียเหนือ[5] ทัณฑินมีบทบาทสำคัญมากต่อพื้นของพฤหัตกถา และระบุว่าพฤหัตกถานั้นเขียนขึ้นในรูปแบบร้อยแก้ว (prose) ไม่ใช่เป็นรูปกวีนิพนธ์ (poetic form) ดังที่เสนอไว้ในฉบับเรียบเรียงภาษากัศมีร์ทั้งสามที่เป็นที่ทราบถึงในปัจจุบัน ซึ่งรวมถึง หรจริตจินตามณี (Haracaritacintamani) ของชยรถ (Jayaratha)[6]