แม้ว่าจะหมดความนิยมกันไปในกรุงโรมพร้อมกับการล่มสลายของจักรวรรดิ แต่กรรมวิธีนี้ก็ยังคงใช้กันอยู่มาในคริสต์ศาสนสถานของไบแซนไทน์โดยเฉพาะในการออกแบบพื้น จากไบแซนไทน์กรรมวิธีนี้ก็หวนกลับมาใช้กันอีกครั้งในอิตาลี และ ซิซิลีในคริสต์ศตวรรษที่ 12 ในรูปแบบของลายคอสมาติที่เน้นการใช้ลวดลายเรขาคณิต ซึ่งเป็นองค์ประกอบสำคัญของการฟื้นฟูของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาอิตาลีในรูปแบบของงานฝังประดับเพียทราดูรา แต่งานเพียทราดูรามักจะใช้ในการสร้างงานที่มีขนาดเล็ก และใช้ในการสร้างเฟอร์นิเจอร์ ส่วนงานสถาปัตยกรรมอื่นที่ใช้กรรมวิธีดังกล่าวในสมัยต่อมามักจะเรียกกันว่า “งานฝังประดับอินทาร์เซีย”

ในอังกฤษกรรมวิธีดังกล่าวรื้อฟื้นขึ้นมาทำกันอีกในปลายคริสต์ศตวรรษที่ 19 โดยกลุ่มขบวนการศิลปะและงานฝีมือ งานของชาร์ลส์ ฮาร์ดเกรฟเป็นนักออกแบบคนสำคัญคนหนึ่งของการใช้กรรมวิธีฝังประดับวัสดุ