หลังจากนางมาร์กาเรต แทตเชอร์ได้ลาออกจากตำแหน่งในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2533 เนื่องจากปัญหาภายในพรรคและการเสื่อมความนิยมจากนโยบายผู้มีสิทธิ์ออกเสียง (Poll Tax) ทำให้นายจอห์น เมเจอร์ชนะการเลือกตั้งหัวหน้าพรรคและก้าวขึ้นดำรงตำแหน่งแทน ในการเลือกตั้งทั่วไปในสหราชอาณาจักร พ.ศ. 2535 แม้ว่าผลสำรวจความคิดเห็นก่อนหน้านี้และหน้าคูหาจะระบุว่าพรรคแรงงานจะมีคะแนนนำ แต่พรรคอนุรักษนิยมได้รับที่นั่ง 336 ที่นั่ง ทำให้สามารถจะจัดตั้งรัฐบาลเสียงข้างมากได้เป็นสมัยที่ 4 ติดต่อกัน การเลือกตั้งครั้งนี้พรรคอนุรักษนิยมยังได้รับคะแนนเสียงสูงที่สุดในประวัติศาสตร์การเมืองสหราชอาณาจักร[1] หลังจากการเลือกตั้งพรรคแรงงานภายใต้การนำของหัวหน้าพรรคคนใหม่ของโทนี แบลร์ได้ปรับจุดยืนจากพรรคฝ่ายซ้ายเป็นพรรคสายกลางมากขึ้น สนับสนุนระบบตลาดเสรีมากขึ้น ประกอบกับคะแนนนิยมที่เสื่อมลงของพรรคอนุรักษนิยมในการแก้ปัญหาเศรษฐกิจตั้งแต่ พ.ศ. 2535 ทำให้พรรคแรงงานได้รับชัยชนะในการเลือกตั้งทั่วไปในสหราชอาณาจักร พ.ศ. 2540 หลังจากพ่ายแพ้นายจอห์น เมเจอร์ ได้ลาออกจากตำแหน่งนายกรัฐมนตรีและหัวหน้าพรรค[2][3]