ในรัชสมัยจักรพรรดิซุ่นจื้อปีที่ 18 โรคฝีดาษระบาดเข้ามาในวังหลวงสนมที่ซุ่นจื้อทรงโปรดสิ้นพระชนม์ด้วยโรคฝีดาษ จักรพรรดิซุ่นจื้อเสียพระทัยมาก ทำให้พระองค์ทรงตัดสินพระทัยออกผนวช เสี้ยวจ้วงไทเฮา ขึ้นกุมอำนาจราชสำนักโดยยก องค์ชายเสฺวียนเยี่ย (Xuanye) ซึ่งมีพระชนมายุเพียงแปดพรรษาขึ้นเป็นฮ่องเต้และเถลิงพระนามใหม่เป็นจักรพรรดิคังซี (Kangxi emperor)

หลังจากที่คังซี เถลิงราชสมบัติแล้ว คังซี ต้องเผชิญกับเอ๋าไป้ซึ่งกุมอำนาจราชสำนักไว้ เอ๋าไป้ และพวกขุนนางวางแผนโค่นบัลลังก์ คังซี ต้องเผชิญกับภัยรอบด้านแต่ในที่สุดคังซีก็โค่นเอ๋าไป้ลงได้ ปกครองประเทศอย่างผาสุก

ต่อมา อู๋ซันกุ้ยซึ่งกุมกำลังทหารเป็นจำนวนมากคิดตั้งตัวเป็นใหญ่ คังซี ใช้สติปัญญาจนสามารถโค่นอู๋ซันกุ้ยลงได้หลังจากที่กำจัดอู๋ซันกุ้ยได้แล้วทายาทราชวงศ์หมิงก็คิดที่จะโค่นบัลลังก์ต้าชิงกอบกู้ราชวงศ์หมิงขึ้นอีกครั้งอีกทั้งราชสำนักก็ยังสั่นคลอนทำให้คังซี ท้อแท้พระทัยเป็นอันมากแต่แล้วคังซีก็ฝ่าฟันอุปสรรคเหล่านี้ไปได้โดยอาศัยขุนนางที่เป็นชาวฮั่นและกองกำลังทหารจากอู๋ซันกุ้ยกวาดล้างพวกกู้ชาติได้สำเร็จแต่แท้จริงแล้ว เจิ้งจิง ซึ่งเป็นทายาทของ เจิ้งเฉิงกง ก็ตั้งตัวเป็นใหญ่ที่เกาะไต้หวัน อีกทั้งเก่อเอ่อตานแห่งมองโกลก็พยายามโค่นราชวงศ์ชิง คังซีแก้ปัญหามองโกลโดยยกองค์หญิงสุดที่รักของพระองค์ให้อภิเษกสมรสกับเกอเอ่อตานทำให้วิกฤตที่ซีเป่ยคลี่คลายลงได้ นอกจากนี้ คังซียังใช้ซือเหลียงเป็แม่ทัพยกทัพปราบกบฏไต้หวันอีกด้วยจากนั้นพระองค์ก็มีรับสั่งให้นำทัพสองแสนกวาดล้างพรรคพวกที่เหลือของเก่อเอ่อตานสร้างความเป็นปึกแผ่นและนำความผาสุกมาสู่แผ่นดินต้าชิง

ต่อมา เสี้ยวจ้วงไทเฮา สวรรคตองค์รัชทายาทและบรรดาขุนนางทั้งหลายสมคบคิดกันโค่นล้มราชบัลลังก์ คังซี กำจัดรัชทายาทนำมาซึ่งปัญหาการแตกแยกจึงมีพระบรมราชโองการประกาศรัชทายาทที่จะสืบแทนราชบัลลังก์แทนพระองค์ต่อเหล่าขุนนางและองค์ชายทั้งหลาย ต่อมา คังซีก็สิ้นพระชนม์โดยไม่มีใครล่วงรู้ความลับที่แท้จริงของราชโองการ