ซือหม่า เต๋อจงเป็นพระราชโอรสพระองค์โตของ จักรพรรดิจิ้นเสี้ยวอู่ พระมารดาของพระองค์คือ พระสนม เฉิน กุยนฺหวี่ ในปี ค.ศ. 382 ไม่มีบันทึกว่าพระองค์พิการเมื่อใด สันนิษฐานว่าเริ่มพิการมาตั้งแต่ยังทรงพระเยาว์ บันทึกหน้าประวัติศาสตร์ระบุว่าพระองค์เริ่มพิการตั้งแต่อายุ 8 พระชันษา ในปี ค.ศ. 390 พระมารดาสวรรคต ถึงแม้ว่าพระองค์จะมี ซือหม่า เต๋อเหวิน ที่เป็นพระอนุชาร่วมสายพระโลหิตด้วยก็ตาม (เกิดในปี ค.ศ. 385) ไม่มีหลักฐานชี้ชัดเหตุที่จักรพรรดิจิ้นเสี้ยวอู่ไม่เคยพิจารณาการสถาปนาซือหม่า เต๋อเหวิน (พระอนุชาซึ่งเป็นผู้ฉลาด รอบคอบ และรับการอบรมให้คอยดูแลซือหม่า เต๋อจงตลอดหลายปี) เป็นรัชทายาท และในปี ค.ศ. 387 ซือหม่า เต๋อจงได้รับการสถาปนาเป็นรัชทายาท ในปี ค.ศ. 395 พระองค์ได้รับการสถาปนาในพระราชวังทางทิศตะวันออก ตำหนักของพระองค์เองตามธรรมเนียมสำหรับรัชทายาท ในปี ค.ศ. 396 พระองค์ทรงอภิเษกกับ หวัง เฉินอ้าย ลูกสาวของ หวัง เสียนซื่อ

ในปี ค.ศ. 397 จักรพรรดิจิ้นเสี้ยวอู่ถูกแม่นางจางสังหาร หลังจากที่ทำให้เธอขุ่นเคือง อย่างไรก็ตาม พระปิตุลา ซือหม่า เต้าจึ อ๋องแห่งไคว่จี ได้เป็น ผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ เพราะทรงทุพพลภาพขณะพระองค์ทรงขึ้นครองราชย์แล้ว