จักรพรรดิฉีอู่เฉิง ((北)齊武成帝) (537–569), พระนามเดิม เกา จ้าน (高演) หรือ เกา ตัน เป็นจักรพรรดิแห่งราชวงศ์ฉีเหนือ พระองค์ถือได้ว่าเป็นผู้ปกครองที่มีความสามารถน้อยที่สุด ทรงอุทิศเวลาส่วนใหญ่ให้กับงานเลี้ยงและแสวงหาความสุขโดยละเลยกิจการของรัฐ รัฐถูกปกครองด้วยความช่วยเหลือจากที่ปรึกษาของพระองค์เหอ ซื่อไคและขุนนางคนอื่น ๆ ที่ได้รับการแต่งตั้ง[1] ในปี ค.ศ. 565 พระองค์ทรงสละบัลลังก์ให้เกา เว่ย์พระราชโอรสองค์เล็ก โดยทรงได้รับตำแหน่งไท่ช่างหฺวัง (จักรพรรดิผู้ทรงสละราชย์) แต่ยังคงควบคุมการบริหารราชการแผ่นดิน พระองค์สวรรคตในปี 569 เมื่อพระชนมายุ 31 พรรษา และราชวงศ์ฉีเหนือล่มสลายลงในปี 577