นูรุดดีน สะลีม ชะฮันคีร์ (เปอร์เซีย: نورالدین سلیم جهانگیر‎, ราชสมภพ 20 กันยายน ค.ศ. 1569 - สวรรคต 8 พฤศจิกายน ค.ศ. 1627) พระปรมาภิไธย นูรุดดีน มาจากภาษาอาหรับที่มีความหมายว่า แสงแห่งศรัทธา ส่วนชะฮันคีร์ มาจากภาษาเปอร์เซียที่มีความหมายว่า ผู้พิชิตโลกสมเด็จพระจักรพรรดิชะฮันคีร์ เป็นพระราชโอรสองค์ที่สามในสมเด็จพระจักรพรรดิอัคบาร์ กับพระนางโชธาพาอี ทรงครองราชย์สมบัติต่อจากพระชนกในปี ค.ศ. 1605 เมื่อมีพระชนมายุได้ 37 พรรษา ก่อนเสด็จขึ้นครองราชย์ พระองค์ทรงก่อการกบฏต่อพระบิดาหลายครั้ง แต่ก็ได้รับพระราชทานอภัยโทษ[1] พระองค์มีพระมเหสีเอกที่ทรงรักมากที่สุดคือ นูร์ ชะฮัน ซึ่งเป็นหญิงม่าย โดยในรัชสมัยของพระองค์ กัปตันวิลเลียม ฮอกินส์ (William Hawkins) ตัวแทนบริษัทอินเดียตะวันออกของอังกฤษ ได้เข้ามาติดต่อค้าขายกับอินเดีย[1]พระองค์เสด็จสวรรคตเมื่อวันที่ 8 พฤศจิกายน ค.ศ. 1627 ระหว่างทางที่มาจากกัศมีร์ สิริพระชนมายุได้ 58 พรรษา