สมเด็จพระจักรพรรดิถังจงจง (จีน: 唐中宗, ค.ศ. 656–710) จักรพรรดิองค์ที่ 4 แห่ง ราชวงศ์ถัง มีพระนามเดิมว่าหลี่เสี่ยน (李顯) ประสูติเมื่อปี ค.ศ. 656 (พ.ศ. 1199) เป็นพระราชโอรสองค์ที่ 3 ในจักรพรรดิถังเกาจง กับพระนางอู่เจ๋อเทียน ทรงเป็นองค์รัชทายาทเมื่อพระราชบิดาประชวรหนักจนมิสามารถว่าราชการได้ พระราชมารดาของพระองค์จึงกุมอำนาจแต่เพียงผู้เดียวและตั้งพระองค์ขึ้นเป็นจักรพรรดิองค์ใหม่ในปี ค.ศ. 683 (พ.ศ. 1226) ขณะพระชนม์ได้ 27 พรรษา แต่ครองราชย์ได้ 1 ปีก็ถูกพระมารดาปลดออกและตั้งให้เป็นหลูหลิงหวัง และทรงตั้งหลี่ตั๋นพระราชอนุชาของถังจงจงขึ้นเป็น ถังรุ่ยจงจักรพรรดิถังจงจง ขึ้นครองราชย์ครั้งที่สองในปี ค.ศ. 705 (พ.ศ. 1248) เมื่อเหล่าขุนนางร่วมกันเข้าเฝ้า บูเช็กเทียน ซึ่งขณะนั้นครองราชย์เป็นจักรพรรดินีแห่งราชวงศ์โจว เป็นปีที่ 15 ด้วยวัย 85 ปี และหลังจากนั้น พระองค์ทรงสละราชสมบัติ [1]